biri fecirden evvel, diğeri de fecirden sonra ezan okur.
Birbirine yakın olan her cami için ayrı birer ezan okumak müstehab olup etrafa ses gitse de bir ezan ile iktifa edilmemelidir.
Ezanı duyan kimsenin, müezzinin dediğini tekrar etmesi sünnettir. Resûlüllah (S.A.V.) şöyle buyuruyor:
اِذَا سَمِعْتُمُ الْمَؤَذِّنَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا يَقُولُ ثُمَّ صَلُّوا عَلَىَّ
"Müezzin sesini duyduğunuz zaman onun dediğini tekrar ediniz, sonra da bana salavat getiriniz."
Yalnız
حَىَّ عَلَى الصَّلَاةِ
İle
حَىَّ عَلَى الْفَلَاحِ
kelimesi söylendiği zaman,
لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ اِلَّا بِاللّٰهِ
demek ve
اَلصَّلَاةُ خَيْرٌ مِنَ النَّوْمِ
dendiği zaman da
صَدَقْتَ وَبَرَرْتَ وَبِالْخَيْرِ نَطَقْتَ
demek sünnettir.
Bir caminin birkaç müezzini bulunsa hepsi de ezan okuyacaklardır, ancak bir ağızla değil, birbirini takip edeceklerdir.
Bir çok yerlerde ezandan sonra müezzin yüksek bir sesle salâvatı şerife getirir. Bu hususta bir çok münakaşalar vaki olduğundan bu konuyu açıklığa kavuşturmak gerekir. Şöyle ki; Ezani Muhammedî'den sonra yukarda durumu beyan ettiğimiz gibi salâvatı şerife getirmek sünnettir. Yalnız ne Asrı Saadette ne de Hulefai Rarişîn zamanında yüksek sesle ezan okunduktan sonra salâvat okunduğu vaki olmamıştır. Ancak Mısır'ın Alevî bir hükümdarı öldürüldükten sonra, hemşiresi, müezzinlere ezandan sonra maktulun oğluna selâm getirilmesini emretmiş, müezzinler de bunu tatbik etmişlerdir. Salahaddin Eyyubi başa geçince, bu bid'atı kaldırıp yerine salâvatı şerifenin okunmasını emretmiştir. Demek oluyor ki, bu güzel âdeti icad eden Salâhaddin Eyyubî olmuştur. Fakat minarede beyit veya gazel söylemek doğru değildir.
Daha önce açıkladığımız gibi cemaatle imam, kametin bitiminde ayağa kalkmalıdır. Daha evvel kalkmak mekruhtur. Yalnız, yaşlı veya hasta olan kimse "kad kâmet es-salâ" denildiğinde
Birbirine yakın olan her cami için ayrı birer ezan okumak müstehab olup etrafa ses gitse de bir ezan ile iktifa edilmemelidir.
Ezanı duyan kimsenin, müezzinin dediğini tekrar etmesi sünnettir. Resûlüllah (S.A.V.) şöyle buyuruyor:
اِذَا سَمِعْتُمُ الْمَؤَذِّنَ فَقُولُوا مِثْلَ مَا يَقُولُ ثُمَّ صَلُّوا عَلَىَّ
"Müezzin sesini duyduğunuz zaman onun dediğini tekrar ediniz, sonra da bana salavat getiriniz."
Yalnız
حَىَّ عَلَى الصَّلَاةِ
İle
حَىَّ عَلَى الْفَلَاحِ
kelimesi söylendiği zaman,
لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ اِلَّا بِاللّٰهِ
demek ve
اَلصَّلَاةُ خَيْرٌ مِنَ النَّوْمِ
dendiği zaman da
صَدَقْتَ وَبَرَرْتَ وَبِالْخَيْرِ نَطَقْتَ
demek sünnettir.
Bir caminin birkaç müezzini bulunsa hepsi de ezan okuyacaklardır, ancak bir ağızla değil, birbirini takip edeceklerdir.
Bir çok yerlerde ezandan sonra müezzin yüksek bir sesle salâvatı şerife getirir. Bu hususta bir çok münakaşalar vaki olduğundan bu konuyu açıklığa kavuşturmak gerekir. Şöyle ki; Ezani Muhammedî'den sonra yukarda durumu beyan ettiğimiz gibi salâvatı şerife getirmek sünnettir. Yalnız ne Asrı Saadette ne de Hulefai Rarişîn zamanında yüksek sesle ezan okunduktan sonra salâvat okunduğu vaki olmamıştır. Ancak Mısır'ın Alevî bir hükümdarı öldürüldükten sonra, hemşiresi, müezzinlere ezandan sonra maktulun oğluna selâm getirilmesini emretmiş, müezzinler de bunu tatbik etmişlerdir. Salahaddin Eyyubi başa geçince, bu bid'atı kaldırıp yerine salâvatı şerifenin okunmasını emretmiştir. Demek oluyor ki, bu güzel âdeti icad eden Salâhaddin Eyyubî olmuştur. Fakat minarede beyit veya gazel söylemek doğru değildir.
Daha önce açıkladığımız gibi cemaatle imam, kametin bitiminde ayağa kalkmalıdır. Daha evvel kalkmak mekruhtur. Yalnız, yaşlı veya hasta olan kimse "kad kâmet es-salâ" denildiğinde
Yükleniyor...