teşevvüş-ü fikrî geçirdiğim sıralarda, pek şiddetli bir surette Hazret-i Gavs'tan istimdad eyledim. Bir-iki yerde bahsettiğim gibi, Fütuh-ul Gayb kitabı ile ve dua ve himmetiyle imdadıma yetişti ve o buhranı geçirdim. İşte o müridi ise, bîçare Said-ül Kürdî olduğunu meşhur kasidesinde kat'î gösterdiği gibi, bu kasidede de

فَمُر۪يد۪ى

den murad odur. Çünki

دَعَان۪ى بِغَرْبٍ

ebced hesabıyla bin üçyüz otuzdokuz (1339) eder. O zaman memleketime nisbeten garb sayılan İstanbul'da idim.

دَعَان۪ى بِغَرْبٍ

makam-ı ebcedîsi zaman-ı istimdadıma tevafuk ediyor. Hesabda

اِذَا

lafzı dâhil olmaz. Çünki

اِذَا

zamanı gösteriyor,

دَعَان۪ى بِغَرْبٍ

cümlesi o mübhem zamanı tayin ediyor.

Hem ezcümle, "Mecmuat-ül Ahzab"ın ikinci cildinin 379'uncu sahifesinde Hazret-i Gavs'ın "Vird-ül İşâ" namındaki münacatında şu fıkra var:

فَالْوَاصِلُ

{(Haşiye):

فَالْوَاصِلُ

kelimesi müteaddî olmak cihetiyle, Sözleriyle selâmete îsal edici demektir.}

اِلٰى سَاحِلِ السَّلَامَةِ هُوَ السَّع۪يدُ الْمُقَرَّبُ

{(Haşiye-1):

اَلْمُقَرَّبُ

müşedded râ bir sayılsa, Üstadımızın lakabı olan "En-Nursî" kelimesinin aynıdır. Yalnız atf için "vav" var. Tam tevafukla, mukarrebden murad Nurslu olduğunu gösteriyor.

اَلْمُقَرَّبُ

de şeddeli râ iki sayılsa "Bedîüzzaman Nursî" ya-i muhaffefle aynıdır. Yalnız iki fark var. İki hemze-i vasl sayılsa, tam tamına tevafukla

اَلْمُقَرَّبُ

doğrudan doğruya ona işaret ediyor. Şamlı Tevfik, Süleyman, Ali}

وَ ذُو الْهَلَاكِ هُوَ الشَّقِىُّ الْمُبَعَّدُ وَ الْمُعَذَّبُ

İşte Gavs'ın şu fıkrası,

فَمِنْهُمْ شَقِىٌّ وَ سَع۪يدٌ

âyetinin bir nevi tefsiridir. Şu küllî âyetin bir kısım efradını, altıncı asır ve ondördüncü asırda âyetin külliyetinde dâhil bir kısım efrad-ı mahsusayı irae ettiğine müteaddid emareler var. Âyetin külliyetinde