بو شعاع گرچه رسالهِٔ مناجاته بڭزه‌يور و عين طرزده گيتمش· فقط بنم ايچون بو شعاع مشاهدات صورتنده و عين اليقين طرزنده گورونديگندن داها قوّتلى، داها يوكسك، داها طاتلى، داها نورليدر. بو شعاعڭ برنجى و ايكنجى مقاملرى، بو گلن آيتِ معظّمه و محتشمه اولان
﴿تُسَبِّحُ لَهُ السَّمٰوَاتُ السَّبْعُ وَ الْاَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ اِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ﴾
خزينه‌سنڭ حشمتلى بر نكته‌سى و گنيش بر تفسيرى و رمضانِ شريفڭ بر هديه‌سى، بر نورى و چوق بڭزه‌ديگى رسالهِٔ مناجاتڭ و او مناجاتڭ منبعى اولان مناجاتِ عَلَويه و اونڭ منبعى اولان مناجاتِ جوشنيهِٔ أحمديه (عصم) و اونڭ منبعى اولان آيتِ
﴿اِنَّ فِى خَلْقِ السَّمٰوَاتِ وَ الْاَرْضِ﴾
إلى آخره‌نڭ إلهامى بر ضياسى و توحيدى بر فيضى اولارق هم ذكر، هم فكر صورتنده ظهور ايدن عين كلماتِ عربيه‌يى رمضانڭ شرفى و بر خاطره‌سى ايچون عين مكرّر كلمه‌لرى يازييورم. كيم ايسترسه مكرّر كلمه‌لر يرينه، "و هكذا" دييوب اوقويه و يازه‌بيلير.
بو هديهِٔ رمضانيه بنده ذكر جهتى و ذكر معناسى فكره غلبه ايتديگندن، سائر ذكرلر گبى عين كلمه تكرار ايديلييور. هم عمومڭ نتيجه‌لرى بر تك برهان اولديغندن و برهانلرڭ وجهلرى بربرينه بڭزه‌ديگندن جمله‌لرى عينًا تكرار ايديلمش. و بو تكرار بڭا اوصانج ويرمييوردى. چونكه هر بر مرتبه‌ده باشقه بر عالمڭ قپوسى آچيلييوردى. و او مخصوص مرتبهِٔ برهانيه‌نڭ خارجنده و كائناتڭ يوزنده بولونان شهادتلرى و او شهادتلرڭ خارجى ميدانى خيالمه گورونويوردى. او حالده دگل اوصانج، بلكه غايت علوى بر ذوقِ ايمانى ويرييوردى. قرآنِ معجز البيانده ذكر معناسى و تلاوت جهتى دخى بولونديغندن غايت طاتلى تكراراتى بلاغتنه بلاغت قاتمش، نقصانيت ويرمه‌مش. هر نه ايسه... اون طوقوز نوردن و اوتوز اوچ مقدّمه و مرتبه‌دن تركّب ايدن بر تك برهان اولان بو يدنجى شعاع قدر، وجودِ واجب الوجود و وحدانيتڭ إثباتنده داها قوّتلى بر دليل و داها قطعى بر برهان تصوّر ايديلمز. و هيچ بر حكمى و هيچ بر جمله‌سى و حتّى هيچ بر قيدى يوقدر كه، رسالة النورده إثبات اولونمامش اولسون. خصوصًا مناجات و ايكنجى شعاع رساله‌لرنده. و اونڭ قطعيتى و قيمتى و لذّتى ايچون، بن هر نه وقت صيقيلسه‌م ويا صيقنتىيه دوشسه‌م ويا يورغونلق و اوصانج گتيرسه‌م، بر كرّه متفكّرانه اوقوسه‌م هيچ بر صيقنتى و اوصانج قالماز.
﴿تُسَبِّحُ لَهُ السَّمٰوَاتُ السَّبْعُ وَ الْاَرْضُ وَ مَنْ فِيهِنَّ وَ اِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ﴾
خزينه‌سنڭ حشمتلى بر نكته‌سى و گنيش بر تفسيرى و رمضانِ شريفڭ بر هديه‌سى، بر نورى و چوق بڭزه‌ديگى رسالهِٔ مناجاتڭ و او مناجاتڭ منبعى اولان مناجاتِ عَلَويه و اونڭ منبعى اولان مناجاتِ جوشنيهِٔ أحمديه (عصم) و اونڭ منبعى اولان آيتِ
﴿اِنَّ فِى خَلْقِ السَّمٰوَاتِ وَ الْاَرْضِ﴾
إلى آخره‌نڭ إلهامى بر ضياسى و توحيدى بر فيضى اولارق هم ذكر، هم فكر صورتنده ظهور ايدن عين كلماتِ عربيه‌يى رمضانڭ شرفى و بر خاطره‌سى ايچون عين مكرّر كلمه‌لرى يازييورم. كيم ايسترسه مكرّر كلمه‌لر يرينه، "و هكذا" دييوب اوقويه و يازه‌بيلير.
بو هديهِٔ رمضانيه بنده ذكر جهتى و ذكر معناسى فكره غلبه ايتديگندن، سائر ذكرلر گبى عين كلمه تكرار ايديلييور. هم عمومڭ نتيجه‌لرى بر تك برهان اولديغندن و برهانلرڭ وجهلرى بربرينه بڭزه‌ديگندن جمله‌لرى عينًا تكرار ايديلمش. و بو تكرار بڭا اوصانج ويرمييوردى. چونكه هر بر مرتبه‌ده باشقه بر عالمڭ قپوسى آچيلييوردى. و او مخصوص مرتبهِٔ برهانيه‌نڭ خارجنده و كائناتڭ يوزنده بولونان شهادتلرى و او شهادتلرڭ خارجى ميدانى خيالمه گورونويوردى. او حالده دگل اوصانج، بلكه غايت علوى بر ذوقِ ايمانى ويرييوردى. قرآنِ معجز البيانده ذكر معناسى و تلاوت جهتى دخى بولونديغندن غايت طاتلى تكراراتى بلاغتنه بلاغت قاتمش، نقصانيت ويرمه‌مش. هر نه ايسه... اون طوقوز نوردن و اوتوز اوچ مقدّمه و مرتبه‌دن تركّب ايدن بر تك برهان اولان بو يدنجى شعاع قدر، وجودِ واجب الوجود و وحدانيتڭ إثباتنده داها قوّتلى بر دليل و داها قطعى بر برهان تصوّر ايديلمز. و هيچ بر حكمى و هيچ بر جمله‌سى و حتّى هيچ بر قيدى يوقدر كه، رسالة النورده إثبات اولونمامش اولسون. خصوصًا مناجات و ايكنجى شعاع رساله‌لرنده. و اونڭ قطعيتى و قيمتى و لذّتى ايچون، بن هر نه وقت صيقيلسه‌م ويا صيقنتىيه دوشسه‌م ويا يورغونلق و اوصانج گتيرسه‌م، بر كرّه متفكّرانه اوقوسه‌م هيچ بر صيقنتى و اوصانج قالماز.
Yükleniyor...