﴿لَوْلَا مُفَارَقَةُ الْاَحْبَابِ مَا وَجَدَتْ لَهَا الْمَنَايَا اِلَى اَرْوَاحِنَا سُبُلاً﴾
يعنى: "أگر دوستلردن مفارقت اولماسه ايدى، ئولوم روحلريمزه يول بولامازدى كه گلسين آلسين." ديمك أڭ زياده إنسانى ئولديرن، أحبابدن مفارقتدر. أوت هيچ بر شى بنى او وضعيت قدر يانديرمامش، آغلاتمامش. أگر قرآندن، ايماندن مدد گلمسه ايدى· او غم، او كدر، او حزن روحمى اوچوراجق گبى تأثيرات ياپه‌جقدى. أسكيدن بَرى شاعرلر شعرلرنده، أحبابلريله گوروشدكلرى منزللرڭ مرورِ زمانله خرابه‌گاهلرينه آغلامشلر. بونڭ أڭ فرقتلى لوحه‌سنى ده بن گوزمله گوردم. ايكى يوز سنه صوڭره غايت سَوْديگى دوستلرڭ محلِّ إقامتنه اوغرايان بر آدمڭ حزنيله· هم روحم، هم قلبم گوزيمه يارديم ايدوب آغلاديلر. او وقت، گوزيمڭ اوڭنده خرابه‌زاره دونمش يرلرڭ، غايت معمور و شنلكلى و نشئه‌لى و سرورلى بر صورتده بولونديغى زمان، يگرمى سنه‌يه ياقين أڭ طاتلى بر حياتده تدريس ايله، قيمتدار طلبه‌لرمله گچيرديگم حياتمڭ او شيرين صفحاتى، برر برر سينه‌ما لوحه‌لرى گبى جانلانوب گورونه‌رك، صوڭره وفات ايدوب گيدر طرزنده، خيالى گوزيمڭ اوڭنده أپى زمان دوام ايتدى. او وقت أهلِ دنيانڭ حالنه چوق تعجّب ايتدم. ناصل كنديلرينى آلداتييورلر؟ چونكه او وضعيت، دنيانڭ تام فانى اولديغنى و إنسانلر ده ايچنده مسافر بولونديغنى بِالبداهه گوستردى. أهلِ حقيقتڭ متماديًا، دنيا غدّاردر، مكّاردر، فنادر، آلدانمه‌يڭز ديمه‌لرى نه قدر طوغرى اولديغنى گوزمله گوردم. هم إنسان ناصل جسميله، خانه‌سيله علاقه‌داردر· اويله ده، قصبه‌سيله، مملكتيله بلكه دنياسيله علاقه‌دار اولديغنى كندم ده گوردم. چونكه بن وجودم إعتباريله إختيارلق رقّتندن ايكى گوزمله آغلاركن، مدرسه‌مڭ يالڭز إختيارلغى دگل، بلكه وفاتندن طولايى اون گوزله آغلامق ايسته‌يوردم. و او شيرين وطنمڭ يارى ئولمه‌سيله يوز گوزله آغلامغه إحتياجم واردى. روايتِ حديثده واردر كه· هر صباح بر ملائكه چاغيرييور:
﴿لِدُوا لِلْمَوْتِ وَابْنُوا لِلْخَرَابِ﴾
يعنى "ئولمك ايچون تولّد ايدوب دنيايه گليرسڭز، خراب اولمق ايچون بنالر ياپييورسڭز." دييور.
يعنى: "أگر دوستلردن مفارقت اولماسه ايدى، ئولوم روحلريمزه يول بولامازدى كه گلسين آلسين." ديمك أڭ زياده إنسانى ئولديرن، أحبابدن مفارقتدر. أوت هيچ بر شى بنى او وضعيت قدر يانديرمامش، آغلاتمامش. أگر قرآندن، ايماندن مدد گلمسه ايدى· او غم، او كدر، او حزن روحمى اوچوراجق گبى تأثيرات ياپه‌جقدى. أسكيدن بَرى شاعرلر شعرلرنده، أحبابلريله گوروشدكلرى منزللرڭ مرورِ زمانله خرابه‌گاهلرينه آغلامشلر. بونڭ أڭ فرقتلى لوحه‌سنى ده بن گوزمله گوردم. ايكى يوز سنه صوڭره غايت سَوْديگى دوستلرڭ محلِّ إقامتنه اوغرايان بر آدمڭ حزنيله· هم روحم، هم قلبم گوزيمه يارديم ايدوب آغلاديلر. او وقت، گوزيمڭ اوڭنده خرابه‌زاره دونمش يرلرڭ، غايت معمور و شنلكلى و نشئه‌لى و سرورلى بر صورتده بولونديغى زمان، يگرمى سنه‌يه ياقين أڭ طاتلى بر حياتده تدريس ايله، قيمتدار طلبه‌لرمله گچيرديگم حياتمڭ او شيرين صفحاتى، برر برر سينه‌ما لوحه‌لرى گبى جانلانوب گورونه‌رك، صوڭره وفات ايدوب گيدر طرزنده، خيالى گوزيمڭ اوڭنده أپى زمان دوام ايتدى. او وقت أهلِ دنيانڭ حالنه چوق تعجّب ايتدم. ناصل كنديلرينى آلداتييورلر؟ چونكه او وضعيت، دنيانڭ تام فانى اولديغنى و إنسانلر ده ايچنده مسافر بولونديغنى بِالبداهه گوستردى. أهلِ حقيقتڭ متماديًا، دنيا غدّاردر، مكّاردر، فنادر، آلدانمه‌يڭز ديمه‌لرى نه قدر طوغرى اولديغنى گوزمله گوردم. هم إنسان ناصل جسميله، خانه‌سيله علاقه‌داردر· اويله ده، قصبه‌سيله، مملكتيله بلكه دنياسيله علاقه‌دار اولديغنى كندم ده گوردم. چونكه بن وجودم إعتباريله إختيارلق رقّتندن ايكى گوزمله آغلاركن، مدرسه‌مڭ يالڭز إختيارلغى دگل، بلكه وفاتندن طولايى اون گوزله آغلامق ايسته‌يوردم. و او شيرين وطنمڭ يارى ئولمه‌سيله يوز گوزله آغلامغه إحتياجم واردى. روايتِ حديثده واردر كه· هر صباح بر ملائكه چاغيرييور:
﴿لِدُوا لِلْمَوْتِ وَابْنُوا لِلْخَرَابِ﴾
يعنى "ئولمك ايچون تولّد ايدوب دنيايه گليرسڭز، خراب اولمق ايچون بنالر ياپييورسڭز." دييور.
Yükleniyor...