Risale-i Nura hüsn-ü niyet ile konulan kelimeler, bembeyaz ipekli bir elbise üzerine yamanmış koca parçalar gibi nazara çarpıyor. Bunun için sizde takdir edersiniz ki; Risale-i Nura kalem karıştırmak, bilhassa ve bilhassa o şekli, aslıymış gibi, neşretmek bütün bütün hatalı ve yanlış oluyor.Tanıyan idrakli gençler tarafından aşk derecesinde sevilen latif, zarif ve müstesna uslubu alt üst ediyor...
Küçük ve mübtedi bir
dava arkadaşınız
ZÜBEYR”
(Bediüzzaman’ın Urfada’ki hususi kitapları no:79 sahife 44-77)
İşte Üstâdımızın en yakın talebe ve hususî hizmetkarlarının, zamanın en meşhur edibi Necip Fazıla yazdıkları mektuplarından birer parça böyle...Mümkün olsaydı da o mektupların tamamını.. Ve Necib Fazılın da kendini müdafaa eden yazısını koyabilseydik.. Lakin şimdilik bu kadar yeter.
DÖRDÜNCÜ ÖRNEK: (Zübeyr Ağabeyinin Üstâdından gördüğü müşahedeli rivayetindendir)
1969’da, şamda El-Mesneviyül-Arabîyi tab’etmek üzere hazırlıklar yaparken, Zübeyr Ağabeye bir mektupla: “Mesnevînin içinde bulunan bazı türkçe tarifli başlıklar ve metin içindeki türkçe bazı kelime ve cümleler için; “müsaade ediniz bunları arapçaya çevirerek öyle tab’ettirelim” diye yazmıştım. Zübeyr Abi’den gelen mektubun “Rabian” kısmının metni aynen şöyledir:
“Rabian: İkinci mübarek ve müjdeli mektubunuzu aldım. Bugün ki neslin bilmediği, fakat ihtiyacına binaen öğrenmek zaruretinde olduğu kelimeleri Üstâdımızın harikulade uslub ve belağatını ve hakikatları ifade sadedinde istimal ettiği lügatları aynen muhafaza etmekle hepimizi mükellef bulunmaktayız. Hem merhum ve muazzez Üstâdımızın sağlığında bu hususlarda:
1- Ya sahife sonlarında bir not halinde..veya satır içinde lügatların yanında parantez içerisinde yazılıp yazılmayacığına:
2- Ve yahut bir Risale-i Nur mecmuasının sonuna lügatçe ilavesine dair istenilen müsaadelere mübeccel Üstâdımız izin vermemişlerdir. Bir defasında şu mealde buyurmuşlardır:
“Bunu, Risale-i Nuru tahriftir. Bir zaman biri... yaptı, çok zarar verdi. Birazda okuyanlar zahmet çeksinler, lüğatlardan arayıp bulsunlar.”
Küçük ve mübtedi bir
dava arkadaşınız
ZÜBEYR”
(Bediüzzaman’ın Urfada’ki hususi kitapları no:79 sahife 44-77)
İşte Üstâdımızın en yakın talebe ve hususî hizmetkarlarının, zamanın en meşhur edibi Necip Fazıla yazdıkları mektuplarından birer parça böyle...Mümkün olsaydı da o mektupların tamamını.. Ve Necib Fazılın da kendini müdafaa eden yazısını koyabilseydik.. Lakin şimdilik bu kadar yeter.
DÖRDÜNCÜ ÖRNEK: (Zübeyr Ağabeyinin Üstâdından gördüğü müşahedeli rivayetindendir)
1969’da, şamda El-Mesneviyül-Arabîyi tab’etmek üzere hazırlıklar yaparken, Zübeyr Ağabeye bir mektupla: “Mesnevînin içinde bulunan bazı türkçe tarifli başlıklar ve metin içindeki türkçe bazı kelime ve cümleler için; “müsaade ediniz bunları arapçaya çevirerek öyle tab’ettirelim” diye yazmıştım. Zübeyr Abi’den gelen mektubun “Rabian” kısmının metni aynen şöyledir:
“Rabian: İkinci mübarek ve müjdeli mektubunuzu aldım. Bugün ki neslin bilmediği, fakat ihtiyacına binaen öğrenmek zaruretinde olduğu kelimeleri Üstâdımızın harikulade uslub ve belağatını ve hakikatları ifade sadedinde istimal ettiği lügatları aynen muhafaza etmekle hepimizi mükellef bulunmaktayız. Hem merhum ve muazzez Üstâdımızın sağlığında bu hususlarda:
1- Ya sahife sonlarında bir not halinde..veya satır içinde lügatların yanında parantez içerisinde yazılıp yazılmayacığına:
2- Ve yahut bir Risale-i Nur mecmuasının sonuna lügatçe ilavesine dair istenilen müsaadelere mübeccel Üstâdımız izin vermemişlerdir. Bir defasında şu mealde buyurmuşlardır:
“Bunu, Risale-i Nuru tahriftir. Bir zaman biri... yaptı, çok zarar verdi. Birazda okuyanlar zahmet çeksinler, lüğatlardan arayıp bulsunlar.”
Yükleniyor...