Nasıl ki denizli hapsinde birbirine düşman bütün mahpuslar, Nurlar’ın dersiyle birbirine kardeş oldular ve bizim beraetimize bir sebeb olup hatta dinsizlere. serserilere de o mahpuslar hakkında: “Maaşallah, Barekallah” dedirttiler. O mahpuslar tam teneffüs ettiler.
Ben burada gördüm ki; bir tek adamın yüzünden yüz adam sıkıntı çekip beraber teneffüse çıkmıyorlar. Onlara zulmolur. Mert, vicdanlı bir mü’min, küçük ve cüz’î bir hata veya menfaatle yüzer zararı ehl-i imana vermez. Eğer hata etse, verse; çabuk tevbe etmek lâzımdır.
Said-i Nursi(54)
Bu iki numûne gibi Afyon hapsinde yazılmış bir çok parçalar var. Onüçünçü sözde ve Onıdördüncü şua’da ve Gençlik Rehber’inde ve El-Hüccet-üz Zehra risalesinde bulundukları için oralara havale ederek bu kadarıyla iktifa ettik.
Hapishanede Görülen Islahât
Az üstte Kasap Tahir’in hikâyesi içinde naklettiğimiz ıslâhat numûneleri gibi; Üstâd’la beraber hapiste bulunmuş Safranbolulu Mustafa Usman’ın anlattığı bir iki ıslâhat numûnelerini de buraya kaydedelim:
“Adam öldürme suçundan yatan bir adam, mescide gidip gelmeye başlamıştı. Fakat namazın sadece farzlarını kılıyor, çekip gidiyordu. Adamın bu garip hareketi nazar-ı dikkatimi celbetti. Bir ara, tenha bir yerde kendisinden sordum: “Neden namazın sünnetlerini ve tesbihatı yapmadan kalkıp gidiyorsun?”
- Adam: “Ben hoca efendiyi ziyaret ettiğimde, bana: “Kardeşim, sen farzlarını kıl, ben sünnetlerini senin yerinde kılarım” dediği için böyle yapıyorum” dedi.
Sonra bu adam, hem sünnetlerini kılmaya, hem de kazaya kalmış namazlarını kaza etmeye başladı.
Bir adam da çeşitli suçlardan hapishanede idi. Kabadayı, külhanbeyi idi. Bu adam bir gün ben Üstâd hazretleriyle görüşmekte iken geldi, Üstâd’a bir kutu baklava da getirmiş, vermek istiyordu.
En yakın talebelerinden bile mukabelesiz bir şey almıyan Hazret-i Üstâd; Bu kâtil, kabadayı adamın baklavasından “Bismillah” diyerek bir dilim aldı ve yedi. Biz şaşırmıştık. Adam ise, “Hoca Efendi, benim baklavadan yedi” diye sevincinden uçuyordu.
(54) Sözler Envar Neşriyat, s: 155.
Ben burada gördüm ki; bir tek adamın yüzünden yüz adam sıkıntı çekip beraber teneffüse çıkmıyorlar. Onlara zulmolur. Mert, vicdanlı bir mü’min, küçük ve cüz’î bir hata veya menfaatle yüzer zararı ehl-i imana vermez. Eğer hata etse, verse; çabuk tevbe etmek lâzımdır.
Said-i Nursi(54)
Bu iki numûne gibi Afyon hapsinde yazılmış bir çok parçalar var. Onüçünçü sözde ve Onıdördüncü şua’da ve Gençlik Rehber’inde ve El-Hüccet-üz Zehra risalesinde bulundukları için oralara havale ederek bu kadarıyla iktifa ettik.
Hapishanede Görülen Islahât
Az üstte Kasap Tahir’in hikâyesi içinde naklettiğimiz ıslâhat numûneleri gibi; Üstâd’la beraber hapiste bulunmuş Safranbolulu Mustafa Usman’ın anlattığı bir iki ıslâhat numûnelerini de buraya kaydedelim:
“Adam öldürme suçundan yatan bir adam, mescide gidip gelmeye başlamıştı. Fakat namazın sadece farzlarını kılıyor, çekip gidiyordu. Adamın bu garip hareketi nazar-ı dikkatimi celbetti. Bir ara, tenha bir yerde kendisinden sordum: “Neden namazın sünnetlerini ve tesbihatı yapmadan kalkıp gidiyorsun?”
- Adam: “Ben hoca efendiyi ziyaret ettiğimde, bana: “Kardeşim, sen farzlarını kıl, ben sünnetlerini senin yerinde kılarım” dediği için böyle yapıyorum” dedi.
Sonra bu adam, hem sünnetlerini kılmaya, hem de kazaya kalmış namazlarını kaza etmeye başladı.
Bir adam da çeşitli suçlardan hapishanede idi. Kabadayı, külhanbeyi idi. Bu adam bir gün ben Üstâd hazretleriyle görüşmekte iken geldi, Üstâd’a bir kutu baklava da getirmiş, vermek istiyordu.
En yakın talebelerinden bile mukabelesiz bir şey almıyan Hazret-i Üstâd; Bu kâtil, kabadayı adamın baklavasından “Bismillah” diyerek bir dilim aldı ve yedi. Biz şaşırmıştık. Adam ise, “Hoca Efendi, benim baklavadan yedi” diye sevincinden uçuyordu.
(54) Sözler Envar Neşriyat, s: 155.
Yükleniyor...