başka kimseyi kabul etmiyorum. Affedersiniz, gücenmeyiniz.

Said-i Nursi”

{ Barla Lahikası, ilk baskı Envar Neşriyat, s: 233.}



Üstâd’ın bu ihtiyatının hikmeti bilâhare anlaşıldı. Onun bu dikkat ve ihtiyatına rağmen kurban bayramı günlerinde bir polisi onun kapısı önüne diktirdiler. “Kimler geliyor, kimlerle görüşüyor?” gibi mantıksız, kanunsuz ve sebebsiz olarak Üstâd’ın harekâtını nezaret altına almışlardı.

Bayram bitti... Kapısında bekliyen polis de gitmişti, amma bu defa gizli münafık muhbirleri vasıtasıyla her şeyini, her hareketini daha çok gizlice roparlamaya devam ediyorlardı. Hazret-i Üstâd hazırlanmakta olan plânı ve tasarlanan zalimane niyetlerini anlıyordu. Ona göre lâzım gelen ve evham verecek işlerden elinden geldiğince kaçınıyor ve tedbirlerini alıyordu. Lâkin raporlar çok hâince münafıkane tanzim edilip peş-peşe Ankara’ya yollanmakta devam ediyordu. Bunların bu sebebsiz ve zalimane gizli plân ve niyetleri yüzünden Hazret-i Üstâd’ın çok sevdiği kır gezintilerini adeta