ihtiyaç derecesinde herkesin muhtaç olduğu iman hakikatlarına ihtiyacı düşürmek desisesiyle diyorlar ki: “Her millet, herkes Allah’ı bilir.. Onu daha yeni ders almaya ihtiyacımız yok” diye mukabele etmek istiyorlar.
Halbuki: Allah’ı bilmek, bütün kâinatı ihata eden Rububiyetine ve zerrelerden yıldızlara kadar cüz’î ve küllî herşey kabza-i tasarrufunda ve kudret ve iradesiyle olduğuna kat’î iman etmek.. Ve mülkünde hiçbir şeriki olmadığına ve Lâilâheillallah kelime-i kudsiyesine ve hakikatlarına iman etmek, kalben tasdik etmekle olur. Yoksa, “bir Allah var” deyip; bütün mülkünü esbaba ve tabiata taksim etmek ve onlara isnad etmek, hâşâ hadsiz şerikleri hükmünde esbabı merci’ tanımak.. Ve herşeyin yanında hazır irade ve ilmini bilmemek ve şiddetli emirlerini tanımamak ve sıfatlarını ve gönderdiği elçilerini ve peygamberlerini bilmemek; elbette hiçbir cihette Allah’a iman hakikatı onda yoktur. Belki küfr-ü mutlaktaki manevî cehennemin dünyevî ta’zibinden kendini bir derece teselliye almak için o sözeri söyler.
Evet, inkâr etmemek başkadır.. ıman etmek bütün bütün başkadır. Evet, kâinatta hiç bir zişu’ûr, kâinatın bütün eczası kadar şâhidleri bulunan Halık-ı Zülcelâli inkâr edemez... Etse, bütün kâinat onu tekzib edeceği için susar, lâkayd kalır.
Fakat ona iman etmek; Kur’ân-ı Azim-üş-şan’ın ders verdiği gibi o Halık’ı sıfatlarıyla, isimleriyle umum kâinatın şehadetine istinaden kalben tasdik etmek.. Ve elçileriyle gönderdiği emirleri tanımak.. Ve günah ve emre muhalefet ettiği vakit, kalben tevbe ve nedamet etmek iledir. Yoksa büyük günahları serbest işleyip, hiç istiğfar etmemek ve adırmamak; o, imandan hissesi olmadığına delildir.
Her ne ise evlâdlarım, ehemmiyetli bir hadise size bu uzun meseleyi kısaca beyan etmeye sebeb oldu. şimdilik sizlere Rieale-i Nur’un ehemmiyetli şâkirtleri nazarıyla bakıyorum. Mustafa Oruç çok tali’lidir ki, kendi sisteminde ve ruhunda ve ciddiyetinde az bir zamanda sizleri buldu, bir iken on Mustafa oldu.
Said-i Nursi”
{Elyazma Emirdağ-1 aslı S:240, Y.yazı Emirdağ-1, s: 159.}
Halbuki: Allah’ı bilmek, bütün kâinatı ihata eden Rububiyetine ve zerrelerden yıldızlara kadar cüz’î ve küllî herşey kabza-i tasarrufunda ve kudret ve iradesiyle olduğuna kat’î iman etmek.. Ve mülkünde hiçbir şeriki olmadığına ve Lâilâheillallah kelime-i kudsiyesine ve hakikatlarına iman etmek, kalben tasdik etmekle olur. Yoksa, “bir Allah var” deyip; bütün mülkünü esbaba ve tabiata taksim etmek ve onlara isnad etmek, hâşâ hadsiz şerikleri hükmünde esbabı merci’ tanımak.. Ve herşeyin yanında hazır irade ve ilmini bilmemek ve şiddetli emirlerini tanımamak ve sıfatlarını ve gönderdiği elçilerini ve peygamberlerini bilmemek; elbette hiçbir cihette Allah’a iman hakikatı onda yoktur. Belki küfr-ü mutlaktaki manevî cehennemin dünyevî ta’zibinden kendini bir derece teselliye almak için o sözeri söyler.
Evet, inkâr etmemek başkadır.. ıman etmek bütün bütün başkadır. Evet, kâinatta hiç bir zişu’ûr, kâinatın bütün eczası kadar şâhidleri bulunan Halık-ı Zülcelâli inkâr edemez... Etse, bütün kâinat onu tekzib edeceği için susar, lâkayd kalır.
Fakat ona iman etmek; Kur’ân-ı Azim-üş-şan’ın ders verdiği gibi o Halık’ı sıfatlarıyla, isimleriyle umum kâinatın şehadetine istinaden kalben tasdik etmek.. Ve elçileriyle gönderdiği emirleri tanımak.. Ve günah ve emre muhalefet ettiği vakit, kalben tevbe ve nedamet etmek iledir. Yoksa büyük günahları serbest işleyip, hiç istiğfar etmemek ve adırmamak; o, imandan hissesi olmadığına delildir.
Her ne ise evlâdlarım, ehemmiyetli bir hadise size bu uzun meseleyi kısaca beyan etmeye sebeb oldu. şimdilik sizlere Rieale-i Nur’un ehemmiyetli şâkirtleri nazarıyla bakıyorum. Mustafa Oruç çok tali’lidir ki, kendi sisteminde ve ruhunda ve ciddiyetinde az bir zamanda sizleri buldu, bir iken on Mustafa oldu.
Said-i Nursi”
{Elyazma Emirdağ-1 aslı S:240, Y.yazı Emirdağ-1, s: 159.}
Yükleniyor...