Gittik kendisine durumu anlattım. Çok taaccüb etti.. Ve “yahu bu zattan ne zarar gelecek? Sabahlara kadar ibadet edip dua ediyor. Bu zattan ne fenalık gelecek? Burada ikamete memur edilmiş... Amma kimseyle konuşmayacak gibi bir karar yoktur ki... Hürriyetini tahdit etmek olur mu? Olmaz öyle şey!...” dedi
Sonra bekçileri çağırtmış, onlara çıkışmış: “Bundan sonra kapısına yaklaşırsanız, sizi hapsederim” diye tehdit etmiş. Bekçiler gitmişler, kaymakam Abdülkadir Uraz’a durumu aynen bildirmişler ve bu adam dediklerini yapar demişler.
Dahiliye Vekili’nin emriyle Üstâd’ın imhası için
Kaymakam bu işleri yapmakta iken, âniden askerliği geldi. Kış ortası, karısı hamile, perişan bir durumda... Meğer askerlikten te’cil muamelesi unutulmuş. Dahiliye Vekâletin’den Milli Müdafaa’ya gönderilmemiş...
Kışı geçirmek için Afyon’dan rapor aldı. Apandist ameliyatına yatırdık. ıki ay askerliği geciktirdik. Sonra Doğubeyazid’e asker olarak gitti. Onun yerine bir kaymakam vekili geldi. Kaymakam askere gitmek üzere ayrıldığında, onu Afyon’a kadar yolcu etmek için beraber giden bu arkadaşa:
“Said-i Nursi’nin imhası için, kendisinin Dahiliye Vekili tarafından gönderildiğini” söylemiş. Bu arkadaş da bunu sonra bana söyledi...”
{Son şahitler-1, s: 130’de }
Merhum Doktor Tahir Barçın’ın anlattığı bu hadiseler 1945-1946 arasında cereyan etmiş olsa gerek... Dahiliye Vekili ise, o zaman maalesef hatalı bir zehabe kapılan Hilmi Uran’dır.
Merhum Doktor Tâhir Barçın’ın anlattığı bu hadiseler nev’inden olan işleri ve çevrilen bütün su-i kasd plânlarını Hz.Üstâd çok iyi biliyordu. Hatta adı geçen kaymakamın tedbiriyle Emirdağı’nda Üstâd’a verilen ikinci zehir hadisesi, Doktor Tâhir Barçın Bitlis’te bulunduğu sıralarda gerçekleşmiş. Daha sonraları ise, Üstâd’ın cami’den men’ ve kapısının anahtarı hizmetçilerinden alınma işi ve ikinci bir su-i kasd tedbiri çevrilmekte iken, Hazret-i Üstâd, perde altında hazırlanan tehlikeyi ve düşmanların sinsi plânlarını pek yakından sezdiği sıralarda, fedakâr ve vefadar “çalışkan” ailesine hitab eden şu yazıyı kaleme almıştır.
Sonra bekçileri çağırtmış, onlara çıkışmış: “Bundan sonra kapısına yaklaşırsanız, sizi hapsederim” diye tehdit etmiş. Bekçiler gitmişler, kaymakam Abdülkadir Uraz’a durumu aynen bildirmişler ve bu adam dediklerini yapar demişler.
Dahiliye Vekili’nin emriyle Üstâd’ın imhası için
Kaymakam bu işleri yapmakta iken, âniden askerliği geldi. Kış ortası, karısı hamile, perişan bir durumda... Meğer askerlikten te’cil muamelesi unutulmuş. Dahiliye Vekâletin’den Milli Müdafaa’ya gönderilmemiş...
Kışı geçirmek için Afyon’dan rapor aldı. Apandist ameliyatına yatırdık. ıki ay askerliği geciktirdik. Sonra Doğubeyazid’e asker olarak gitti. Onun yerine bir kaymakam vekili geldi. Kaymakam askere gitmek üzere ayrıldığında, onu Afyon’a kadar yolcu etmek için beraber giden bu arkadaşa:
“Said-i Nursi’nin imhası için, kendisinin Dahiliye Vekili tarafından gönderildiğini” söylemiş. Bu arkadaş da bunu sonra bana söyledi...”
{Son şahitler-1, s: 130’de }
Merhum Doktor Tahir Barçın’ın anlattığı bu hadiseler 1945-1946 arasında cereyan etmiş olsa gerek... Dahiliye Vekili ise, o zaman maalesef hatalı bir zehabe kapılan Hilmi Uran’dır.
Merhum Doktor Tâhir Barçın’ın anlattığı bu hadiseler nev’inden olan işleri ve çevrilen bütün su-i kasd plânlarını Hz.Üstâd çok iyi biliyordu. Hatta adı geçen kaymakamın tedbiriyle Emirdağı’nda Üstâd’a verilen ikinci zehir hadisesi, Doktor Tâhir Barçın Bitlis’te bulunduğu sıralarda gerçekleşmiş. Daha sonraları ise, Üstâd’ın cami’den men’ ve kapısının anahtarı hizmetçilerinden alınma işi ve ikinci bir su-i kasd tedbiri çevrilmekte iken, Hazret-i Üstâd, perde altında hazırlanan tehlikeyi ve düşmanların sinsi plânlarını pek yakından sezdiği sıralarda, fedakâr ve vefadar “çalışkan” ailesine hitab eden şu yazıyı kaleme almıştır.
Yükleniyor...