Bu geçen hadisenin benzeri bir vakıa ile ilgili olarakta, Denizli hapsi mazunlarından İınebolu’lu Ziya Dilek’in anlattıkları:
“...Üstâd parasının gasbını bize bildiriyordu ve demişti: “Param hiç kalmadı. şimdi bana bir evliyaullahtan hediye kalan bir keçemi size gönderiyorum, bunu benim için satın...”
Keçeyi çok kimseler almak istiyordu. Bu yüzden fiatı yükseldi. ıçimizde zengin arkadaşlarımız vardı. Fazla para verip bunlar almak istiyordu. Nihayet hadiseyi Seyyid şefık Efendi Üstâd’a bildirdi. Gelen cevapta, Üstâd Hazretleri: “Çarşıda raiç fiatını öğrenin. Sonra da talibliler arasında kur’a çekin, kime düşerse o alsın” diyordu.
Çarşıda soruşturduk, kiymeti otuz Iira takdir edildi. Kur’a çektik, almasını çok israr ile isteyen Nur postacısı lâkabını almış ınebolulu Ahmed Köroğluna düştü ve keçeyi o aldı...”
{Son Sahitler-1, s: 147.}
Isparta Hapsinden Denizli Hapsine
Yukarda da mücmel olarak temas edildiği veçhiyle; hadisenin ilk zuhür mahalli olan Denizli Vilâyeti’nin C. Savcılığı nezdinde davanın yürütülmesi hususunda zamanın Adliye Vekili’nin emri ile yetki verildi. Bunun üzerine Risale-i Nur talebelerinin dosyaları Denizli Adliyesi’nde birleştirilmeye başlandı. Isparta hapsinde toplattırılmış mazlumlar gürûhunun Denizli Hapishanesine nakil işlemide yapıldı.
Az yukarda kaydedilen gerek Hüsrev Altınbaşak’ın zelzelelerle ilgili yazısında, gerekse N. Şahiner’in, kat’î vasikalara, rivayetlere dayandırmadan yazdığına göre, Isparta’dan Denizli’ye nakledilen maznunların adedi yüzyirmialtı kişi olarak geçmektedir.
{Bilinmeyen Taralarıyla Said-i Nursi 2.Baskı, s: 310.}
Fakat bu rakamın kesin olmadığı görülmüştür. Amma herhalde Denizli’de toplattırılan 69 kişi dışında, Kırk elli kişi daha kadar olduğu kesin... Nakil tarihi ise, yukarıda bir nebze takribi hesabı ve tahlili yapılmış kuvvetli tahmine göre 25.10.1943’dür.
Kömür ve Saman Vagonlarıyla
Nur talebeleri bu defa,1935’de Eskişehir’e götürüldükleri gibi değil de, penceresiz, kömür ve saman vagonlarına doldurularak götürülmüşlerdir. Bir fark daha vardır; Eskişehir hadisesinde gizli imha direktifleri umum için iken; bu defa seçkin ve faal Nur talebelerinin imha ve idam direktifleri vardı. Bunun belgelerini az ilerde kaydetmeye çalışacağız.
“...Üstâd parasının gasbını bize bildiriyordu ve demişti: “Param hiç kalmadı. şimdi bana bir evliyaullahtan hediye kalan bir keçemi size gönderiyorum, bunu benim için satın...”
Keçeyi çok kimseler almak istiyordu. Bu yüzden fiatı yükseldi. ıçimizde zengin arkadaşlarımız vardı. Fazla para verip bunlar almak istiyordu. Nihayet hadiseyi Seyyid şefık Efendi Üstâd’a bildirdi. Gelen cevapta, Üstâd Hazretleri: “Çarşıda raiç fiatını öğrenin. Sonra da talibliler arasında kur’a çekin, kime düşerse o alsın” diyordu.
Çarşıda soruşturduk, kiymeti otuz Iira takdir edildi. Kur’a çektik, almasını çok israr ile isteyen Nur postacısı lâkabını almış ınebolulu Ahmed Köroğluna düştü ve keçeyi o aldı...”
{Son Sahitler-1, s: 147.}
Isparta Hapsinden Denizli Hapsine
Yukarda da mücmel olarak temas edildiği veçhiyle; hadisenin ilk zuhür mahalli olan Denizli Vilâyeti’nin C. Savcılığı nezdinde davanın yürütülmesi hususunda zamanın Adliye Vekili’nin emri ile yetki verildi. Bunun üzerine Risale-i Nur talebelerinin dosyaları Denizli Adliyesi’nde birleştirilmeye başlandı. Isparta hapsinde toplattırılmış mazlumlar gürûhunun Denizli Hapishanesine nakil işlemide yapıldı.
Az yukarda kaydedilen gerek Hüsrev Altınbaşak’ın zelzelelerle ilgili yazısında, gerekse N. Şahiner’in, kat’î vasikalara, rivayetlere dayandırmadan yazdığına göre, Isparta’dan Denizli’ye nakledilen maznunların adedi yüzyirmialtı kişi olarak geçmektedir.
{Bilinmeyen Taralarıyla Said-i Nursi 2.Baskı, s: 310.}
Fakat bu rakamın kesin olmadığı görülmüştür. Amma herhalde Denizli’de toplattırılan 69 kişi dışında, Kırk elli kişi daha kadar olduğu kesin... Nakil tarihi ise, yukarıda bir nebze takribi hesabı ve tahlili yapılmış kuvvetli tahmine göre 25.10.1943’dür.
Kömür ve Saman Vagonlarıyla
Nur talebeleri bu defa,1935’de Eskişehir’e götürüldükleri gibi değil de, penceresiz, kömür ve saman vagonlarına doldurularak götürülmüşlerdir. Bir fark daha vardır; Eskişehir hadisesinde gizli imha direktifleri umum için iken; bu defa seçkin ve faal Nur talebelerinin imha ve idam direktifleri vardı. Bunun belgelerini az ilerde kaydetmeye çalışacağız.
Yükleniyor...