Ben, merhum babam Molla Ramazan’dan, o da Bitlisli ve Bediüzzaman’ın eniştesi Molla Said’den, Molla Said ise, Bediüzzamanın küçük kardeşi Molla Abdülmecid’den duymuş olduğu haber şöyledir:

Bediüzzaman ilme başladığı günlerde, medreselerine bir gün bir derviş gelmiş. Bu derviş, çok perişan, üstü başı kir pas içinde, saçı sakalı birbirine karışmış pejmürde bir vaziyette...

Medresedeki talebelerden hiçbirisi gelen dervişle ilgilenmemiş, ondan uzak durmuşlar. Fakat Bediüzzaman bu dervişle yakından ilgilenmiş, üstünü başını silmiş, beraber ayni kaptan yemek yemişler. Hatta bir kaşıkla, bir lokma dervişin ağzına, bir lokmada kendi ağzına almak suretiyle yemek yemişler.

Bu derviş, o gece medresede kalmış, sabahleyin birden kaybolmuş...

İşte bu hadiseden sonra, Bediüzzaman’ın halinde, zihninde harika bir inkişaf başlamış...