Matbaa müdürü çıktıktan sonra, senelerden beri büyük amucama karşı beslediğim ruhî saygı adeta sarsıldı.. Hasbel-beşeriye ağladım ve dedim ki: “Amuca! Bir kaç para biriktiriyordum, memlekete dönersek, düşman istilâsından harap olarak kurtulan süknamızı, evimizi belki i’mar ederdik... O ümidimi de öldürdün, böyle olur mu?”

Bunun üzerine amucam derin bir tebessümle dedi ki:

“Yavrum Abdurrahman! Hükûmet bize fazla maaş veriyordu. Kifaf-ı nefsimizden artanı Beytülmal’a ait olduğundan, bu vesileyle o fazlayı Müslümanlara iade ediyorum. Senin bu işlere aklın ermez.. Allah dilerse, mukaddes vatanın her yerinde sana ev verebilir...”(43)

İşte merhum Abdurrahman’ın mektubu.. ve işte amucasından ayrılışının sebeb ve hikâyesi...

— o O o —