mühacematına karşı hissiyat-ı müştereke ile mukavemetine emin olmaktan mütevellit bir hiss-i muzaheretle azm ve imanının âmili olan mücahedede inayet ve tevfikat-ı İlâhîye’ye mazhar olacağına itimad eylemektedir.

Kurûn-u vustanın şövalye akınlarından bu günün ittifak ve i’tilaflarına kadar meşum bir teselsül-ü ânûdane ile tevalî eyleyen Ehl-i salip feveranının bu son hamle-i sefilanesi, İslâmiyet nur-u irfan ve istiklaline.. ve tevhidettiği uhuvvet-i mukaddeseye bütün Müslüman kardeşlerimizin vicdanında da ayni hiss-i takbih ve mukavemeti ve ayni vazife-i galeyan ve kıyamı uyandıracağından emin olarak; Cenab-ı Hakk’ın mücahedat-ı mukaddesemizde cümlemize tevfikat-i İlahiyesi’ni refik etmesini ve Ruhaniyet-i Peygamberiye istinaden teşkilat-i müttehidemize muin olmasını niyaz ederiz.



17 Mart 1336 (1920)

Mudafaa-i Hukuk Cemiyeti

Heyet-i Temsiliyesi namına

Mustafa Kemal

(Bkz: Sebil’ur Reşad mecmuası cilt: 6, sahife: 210, sayı: 139, Kasım 1952)

Benzeri bir çok tebliğ ve genelgelerden başka, Mustafa Kemal Paşa’nın 1921 de Balikesir-Zagnos Paşa camii minberinde okuduğu nutkunda.. ve daha sonra, Ankara’da basılan “Gazi Mustafa Kemal İzmir Yolunda” adlı kitabın 24.75.83. ve 87. sayfalarında yazılı Bursa ve İzmir’de irad ettiği nutuklarında, yine Müslüman halkı Din hissi yönünde galeyana getirici sözler söylemiştir. Bir kaç cümlesini alıyorum:

“...İnsanlara feyz-i ruhanî olan dinimiz, son dindir.” “...Düşmanlarımız tevakkuf ve inhitatımızı (çöküntü) dine atfediyorlar. Bu bir hatadır.” “...Alem-i İslam hakaik-i diniye dairesinde Allah’ın emrini yapmış olsaydı, bu akibetlere ma’ruz kalmazdı...”

Daha uzun tafsilat isteyenler, Sebilur Reşad sayı: 138, Cilt-6, Kasım 1952 nushasına bakabilirler.

İşte, Müslüman milletin böyle topyekûn bir cuş-u huruşla İslâm dinini, mukaddesatı, Kur’ân’ı ve hilâfet makamını ve İslâm milliyetçiliğini kurtarmak, yegâne gaye ve emeli ile, her yerde coşkun seller halinde arslanlar gibi düşmana karşı koydu, günlerce aylarca, döğüştü ve nihayet onu yurttan kovmaya muvaffak oldu. Amma maalesef iş bitince, milletin iradesiyle kurulduğu söylenen hükûmetin idarecileri, milletin iradesine, vicdaniyatına ve mukaddesatına mugayir bir tutum içine girerek; Batıcılık zihniyetiyle onu tarihinden, an’anesinden, dininden tecrid edecek reformist hareketlere giriştiler. Her ne ise...