bir şahıs, imânı olmıyan şahıstan efdaldir. Ben ona kıyam etseydim, mukaddesatıma hürmetsizlik yapmış olurdum. Onun için ben kıyam etmedim.
- şu halde bana imânsız demekle benim şahsımı, hem ordumu hem de milletimi ve Çar’ı tahkir etmiş oluyor. Derhal Divan-ı Harp kurulunda isticvab edilsin.
Bu emir üzerine Divan-ı Harp kuruluyor. Karargâhtaki Türk, Alman ve Avusturya zabitleri ayrı ayrı Bediüzzaman'a rica ederek; Başkumandan’a tarziye vermesi için ısrar ediyorlar.
Verdiği cevab bu oluyor:
“Ben ahiret diyarına göçmek ve huzur-ı Resûlullah'a varmak istiyorum. Bana bir pasaport lâzımdır. Ben imânıma muhalif hareket edemem.”
Buna karşı kimse sesini çıkarmıyor, neticeyi bekliyor. İsticvab bitiyor. Rus Çarı'nı ve Rus ordusunu tahkir maddesinden idam kararı veriyorlar. Kararı infaz için gelen bir manga askerin başındaki subaya kemal-i şataretle:
“Müsaade ediniz, onbeş dakika vazifemi ifa edeyim.” diye abdest alıp iki rek'at namaz kılarken Nikola-Nikolaviç geliyor, kendisine hitaben:
“Beni affediniz! Sizin beni tahkir için bu haraketi yaptığınızı zannediyordum. Hakkınızda kanunî muamele yaptım. Fakat şimdi anlıyorum ki, siz bu hareketinizi imânınızdan alıyorsunuz ve mukaddesatın emirlerini ifa ediyorsunuz. Hükmünüz iptal edilmiş, dinî salâhatınızdan dolayı şayan-ı takdirsiniz. Sizi rahatsız ettim. Takrar tekrar rica ediyorum, Beni affediniz.”
Bütün Müslümanlar için şâyân-ı misal olan bu salâbet-i diniyeyi, yüksek seciyeyi arkadaşlarından bir yüzbaşının müşahedesine müsteniden anlatıyordu. Bunu duydukça ihtiyarsız olarak gözlerim yaşla doldu.
Abdurrahim Zabsu”(297)
Bu hadise münasebetiyle, Bediüzzaman’ın küçük kardeşi Merhum Molla Abdülmecid Efendi kendi Hatıra Defteri’nde şunları söylüyor:
“Bitlis'te esir düşmezden evvel, Liz köyünde ric’at eden askerlerimizin bıraktıkları onbir adet topu bir kısım milis kuvvetleriyle, karların içinde gider, kurtarır ve Bitlis’e getirir. Gösterdiği bu kahramanlık Ruslara’da in’ikas eder. Esir düştüğünde, idamdan affedilmesine sebep olmuştur.”(298)
Gerçekten Üstâd Bediüzzaman hakkında, o hadisede, Rus Askerî Divan-ı Harp Mahkemesi’nce idamına hüküm verilmişken, kumandanın şahsî yetkisini kullanarak, onun hakkındaki idam kararını iptal etmesinin ve o
- şu halde bana imânsız demekle benim şahsımı, hem ordumu hem de milletimi ve Çar’ı tahkir etmiş oluyor. Derhal Divan-ı Harp kurulunda isticvab edilsin.
Bu emir üzerine Divan-ı Harp kuruluyor. Karargâhtaki Türk, Alman ve Avusturya zabitleri ayrı ayrı Bediüzzaman'a rica ederek; Başkumandan’a tarziye vermesi için ısrar ediyorlar.
Verdiği cevab bu oluyor:
“Ben ahiret diyarına göçmek ve huzur-ı Resûlullah'a varmak istiyorum. Bana bir pasaport lâzımdır. Ben imânıma muhalif hareket edemem.”
Buna karşı kimse sesini çıkarmıyor, neticeyi bekliyor. İsticvab bitiyor. Rus Çarı'nı ve Rus ordusunu tahkir maddesinden idam kararı veriyorlar. Kararı infaz için gelen bir manga askerin başındaki subaya kemal-i şataretle:
“Müsaade ediniz, onbeş dakika vazifemi ifa edeyim.” diye abdest alıp iki rek'at namaz kılarken Nikola-Nikolaviç geliyor, kendisine hitaben:
“Beni affediniz! Sizin beni tahkir için bu haraketi yaptığınızı zannediyordum. Hakkınızda kanunî muamele yaptım. Fakat şimdi anlıyorum ki, siz bu hareketinizi imânınızdan alıyorsunuz ve mukaddesatın emirlerini ifa ediyorsunuz. Hükmünüz iptal edilmiş, dinî salâhatınızdan dolayı şayan-ı takdirsiniz. Sizi rahatsız ettim. Takrar tekrar rica ediyorum, Beni affediniz.”
Bütün Müslümanlar için şâyân-ı misal olan bu salâbet-i diniyeyi, yüksek seciyeyi arkadaşlarından bir yüzbaşının müşahedesine müsteniden anlatıyordu. Bunu duydukça ihtiyarsız olarak gözlerim yaşla doldu.
Abdurrahim Zabsu”(297)
Bu hadise münasebetiyle, Bediüzzaman’ın küçük kardeşi Merhum Molla Abdülmecid Efendi kendi Hatıra Defteri’nde şunları söylüyor:
“Bitlis'te esir düşmezden evvel, Liz köyünde ric’at eden askerlerimizin bıraktıkları onbir adet topu bir kısım milis kuvvetleriyle, karların içinde gider, kurtarır ve Bitlis’e getirir. Gösterdiği bu kahramanlık Ruslara’da in’ikas eder. Esir düştüğünde, idamdan affedilmesine sebep olmuştur.”(298)
Gerçekten Üstâd Bediüzzaman hakkında, o hadisede, Rus Askerî Divan-ı Harp Mahkemesi’nce idamına hüküm verilmişken, kumandanın şahsî yetkisini kullanarak, onun hakkındaki idam kararını iptal etmesinin ve o
Yükleniyor...