İkinci Cinayet: İstanbul’daki ulemâ ve talebeyi meşrûtiyet hakkında ikna ederek, mutlakiyet ve istibdadın şeriat’a mugayir taraflarının çok olduğunu, fakat meşru' bir meşrûtiyet ve hürriyetin ise, şeriat’a uygun olup zıddıyetinin mevzu-ı bahis olmadığını câmilerde mevizalarıyla irşad etmesi hizmetidir.
Üçüncü Cinayet: İstanbul’daki şarklı yirmi-otuz bini aşkın işçi ve hammalları aynı mevzuda irşad ve ikaz edip, anarşik hareketlere katılmamalarını te’min etme hizmetidir.
Dördüncü Cinayet: Avrupalıların, İslâm şeriati’ni istibdada müsait bir nizam şeklinde zannedip, öyle bilmelerine karşı; bütün kuvvetiyle bu zannı çürütmek için meşru' olan meşrûtiyeti öven makale ve nutuklarıyla hizmetidir.
Beşinci Cinayet: Gazeteciler, ortalığı çeşitli fikir akımlarını savunan yazılarıyla karıştırmalarına ve fikirleri allak bullak eden yazı ve neşriyatlarına karşı; onları edebe, istikamete ve Hakk'a davet eden yazılarıyla hizmetleridir.
Altıncı Cinayet: İçtima'lar, konferanslar ve mevlidlerdeki heyecanlara yetişmesi ile, herhangi bir hadisenin zuhurunu önlemesi hizmetidir.
Yedinci Cinayet: İttihad-ı Muhammedî Cemiyeti’nin kuruluş gayesini zaman-zaman basında ta'rif ettiği gibi, kendisinin bu cem'iyete dahil olmasıyle; ihtilalci, karıştırıcı kimseler tarafından bu cem'iyeti herhangi bir kötü emele alet etmelerini önlemesidir.
Sekizinci Cinayet: Ordu ve askerlerin bazı siyasî cem'iyetlere girmelerinin çok zararlı ve hatalı neticeler vereceğini gazetelerde makalelerle ve bizzat nutuklariyle yüzde doksan nisbetinde o yanlış hareketi önlemesidir.
Dokuzuncu ve Onuncu Cinayetler: 31 Mart hadisesi günündeki manzarayı tasvir ettiği gibi, bazı asker taburlarının isyanını duyması üzerine, isyan gününden iki gün sonra, isyan eden askerlere hitaben gazetelerde müessir makaleler neşrettiği gibi, isyanın dördüncü gününde de bizzat isyan eden sekiz tabur askerin içine Cuma günü bazı din alimleriyle birlikte giderek, çok müessir nutuk ve mevizalarla onları itaate getirmesi hizmetleridir.
Onbirinci Cinayet: İstanbul’a gelişinin asıl amaç ve hedefi, şark’taki cehalet, perişaniyet ve keşmekeşliliğin tedavisinin çaresi olarak, Doğu vilayetlerinde din ilimlerinin yanı sıra, yeni fen ilimlerini de ders veren medreselerin açtırılması olduğunu ve o niyetle gelip Padişah’a maksadını arz etmeye ma’tuf olduğunu, fakat şimdi dünya çapındaki o hizmetinin cinayet sayıldığını ifade ile taaccübünü izhar etmesidir.
Yarı Cinayet: Merhum Sultan Abdülhamid’e hitaben ikazkâr nasihatlerini havî açık mektup şeklinde makaleler neşrederek, bir müsalâhaya davet mes’elesidir.
Üçüncü Cinayet: İstanbul’daki şarklı yirmi-otuz bini aşkın işçi ve hammalları aynı mevzuda irşad ve ikaz edip, anarşik hareketlere katılmamalarını te’min etme hizmetidir.
Dördüncü Cinayet: Avrupalıların, İslâm şeriati’ni istibdada müsait bir nizam şeklinde zannedip, öyle bilmelerine karşı; bütün kuvvetiyle bu zannı çürütmek için meşru' olan meşrûtiyeti öven makale ve nutuklarıyla hizmetidir.
Beşinci Cinayet: Gazeteciler, ortalığı çeşitli fikir akımlarını savunan yazılarıyla karıştırmalarına ve fikirleri allak bullak eden yazı ve neşriyatlarına karşı; onları edebe, istikamete ve Hakk'a davet eden yazılarıyla hizmetleridir.
Altıncı Cinayet: İçtima'lar, konferanslar ve mevlidlerdeki heyecanlara yetişmesi ile, herhangi bir hadisenin zuhurunu önlemesi hizmetidir.
Yedinci Cinayet: İttihad-ı Muhammedî Cemiyeti’nin kuruluş gayesini zaman-zaman basında ta'rif ettiği gibi, kendisinin bu cem'iyete dahil olmasıyle; ihtilalci, karıştırıcı kimseler tarafından bu cem'iyeti herhangi bir kötü emele alet etmelerini önlemesidir.
Sekizinci Cinayet: Ordu ve askerlerin bazı siyasî cem'iyetlere girmelerinin çok zararlı ve hatalı neticeler vereceğini gazetelerde makalelerle ve bizzat nutuklariyle yüzde doksan nisbetinde o yanlış hareketi önlemesidir.
Dokuzuncu ve Onuncu Cinayetler: 31 Mart hadisesi günündeki manzarayı tasvir ettiği gibi, bazı asker taburlarının isyanını duyması üzerine, isyan gününden iki gün sonra, isyan eden askerlere hitaben gazetelerde müessir makaleler neşrettiği gibi, isyanın dördüncü gününde de bizzat isyan eden sekiz tabur askerin içine Cuma günü bazı din alimleriyle birlikte giderek, çok müessir nutuk ve mevizalarla onları itaate getirmesi hizmetleridir.
Onbirinci Cinayet: İstanbul’a gelişinin asıl amaç ve hedefi, şark’taki cehalet, perişaniyet ve keşmekeşliliğin tedavisinin çaresi olarak, Doğu vilayetlerinde din ilimlerinin yanı sıra, yeni fen ilimlerini de ders veren medreselerin açtırılması olduğunu ve o niyetle gelip Padişah’a maksadını arz etmeye ma’tuf olduğunu, fakat şimdi dünya çapındaki o hizmetinin cinayet sayıldığını ifade ile taaccübünü izhar etmesidir.
Yarı Cinayet: Merhum Sultan Abdülhamid’e hitaben ikazkâr nasihatlerini havî açık mektup şeklinde makaleler neşrederek, bir müsalâhaya davet mes’elesidir.
Yükleniyor...