BEDİÜZZAMAN’IN KENDİ TALEBELERİYLE LÂTİFELERİ
Üstâd, eski talebelerinden bahsederken lâtifeli bir hâtırasını, Kastamonu’da iken şöyle kaydetmiştir:
“Kırk sene evvel, eski Said, talebeleri içinde ihtiyar bir zât vardı ki, haremi genç idi. O zâta zarifane bu iki cümleyi ders vermiş:
- Benim gibi ihtiyar olmuş bir zât, çok sevdiği haremine demiş ki:
Yani: Sakalımda siyah kılların beyazlanması seni ürkütmesin. Çünki o beyazlık, yağ gibi ilim ve nûrun tecessüm edip, kafa kazanında kalbin hararetiyle eriyip tereşşuh ederek, bütün saç ve sakalıma sızarak, sana tebessüm ediyor. Gerçi mürur-u zamanla kuvvet ve hüsn-ü maddiyi kayb etmişim. Fakat asıl nûrânî ve tatlı ve güzel olan ilim ve edebi kazanmışım. Senin nazar-ı istikrahını değil, belki nazar-ı istihsanını celb etmeli.” diye haremini edibane kandırmış.
Biri de, çok sevdiği hareminden ihbar edip demiş ki:
yani, haremim dedi ki: Sen büyüdün, ihtiyarlandın daha bana küfüv olamazsın:
Ben de cevaben dedim ki:
- Benim saç ve sakalımda görünen beyazlıklar, ihtiyarlığın alâmetleri değiller. Belki dehrin musibetlerinin ve hadiselerinin gürültü ederek, ayaklarının altından çıkan toz, saç ve sakalıma konmuş, silkelense düşer gibi... diye, Gûya o musîbetler, haylaz çocuklar gibi şamata ederek, ayaklarından çıkan toz, ğubar, saç ve sakalıma yapışmış. Yani sinnen ihtiyar değilim. Belki başıma gelen, başımı döğen belâların tahrikiyle bir nezle-i şedidenin te’sirinden beyazlığın gelmesidir.(30)
Van’lı Ali Çavuş’un bir hâtırası: (Bizzât dinlemiştim)
- Biz Horhor’da okurken, talebelerle bazı açık havalı günlerde, medresenin bahçesinde “üç adım” diye ma’ruf bir oyunu oynardık. Bu oyun, ileriden koşup gelerek, belli bir noktaya ayağını vurup ve bir, iki, üç adım atlamak şeklindedir. Talebelerin üç adımla atladıkları mesafeyi, Bediüzzaman tek bir adımla atlardı. Hatta bazen geçerdi bile”.
Evet, Bediüzzaman Molla Said-i Meşhur -görüldüğü gibi- talebeleriyle hem gayet ciddî hem gayet samimi idi. Talebelerini ilimde, amelde, takvada, ibadette, cesarette, ahlâk ve etvârda da nümûnelik mükemmel insan
Üstâd, eski talebelerinden bahsederken lâtifeli bir hâtırasını, Kastamonu’da iken şöyle kaydetmiştir:
“Kırk sene evvel, eski Said, talebeleri içinde ihtiyar bir zât vardı ki, haremi genç idi. O zâta zarifane bu iki cümleyi ders vermiş:
- Benim gibi ihtiyar olmuş bir zât, çok sevdiği haremine demiş ki:
Yani: Sakalımda siyah kılların beyazlanması seni ürkütmesin. Çünki o beyazlık, yağ gibi ilim ve nûrun tecessüm edip, kafa kazanında kalbin hararetiyle eriyip tereşşuh ederek, bütün saç ve sakalıma sızarak, sana tebessüm ediyor. Gerçi mürur-u zamanla kuvvet ve hüsn-ü maddiyi kayb etmişim. Fakat asıl nûrânî ve tatlı ve güzel olan ilim ve edebi kazanmışım. Senin nazar-ı istikrahını değil, belki nazar-ı istihsanını celb etmeli.” diye haremini edibane kandırmış.
Biri de, çok sevdiği hareminden ihbar edip demiş ki:
yani, haremim dedi ki: Sen büyüdün, ihtiyarlandın daha bana küfüv olamazsın:
Ben de cevaben dedim ki:
- Benim saç ve sakalımda görünen beyazlıklar, ihtiyarlığın alâmetleri değiller. Belki dehrin musibetlerinin ve hadiselerinin gürültü ederek, ayaklarının altından çıkan toz, saç ve sakalıma konmuş, silkelense düşer gibi... diye, Gûya o musîbetler, haylaz çocuklar gibi şamata ederek, ayaklarından çıkan toz, ğubar, saç ve sakalıma yapışmış. Yani sinnen ihtiyar değilim. Belki başıma gelen, başımı döğen belâların tahrikiyle bir nezle-i şedidenin te’sirinden beyazlığın gelmesidir.(30)
Van’lı Ali Çavuş’un bir hâtırası: (Bizzât dinlemiştim)
- Biz Horhor’da okurken, talebelerle bazı açık havalı günlerde, medresenin bahçesinde “üç adım” diye ma’ruf bir oyunu oynardık. Bu oyun, ileriden koşup gelerek, belli bir noktaya ayağını vurup ve bir, iki, üç adım atlamak şeklindedir. Talebelerin üç adımla atladıkları mesafeyi, Bediüzzaman tek bir adımla atlardı. Hatta bazen geçerdi bile”.
Evet, Bediüzzaman Molla Said-i Meşhur -görüldüğü gibi- talebeleriyle hem gayet ciddî hem gayet samimi idi. Talebelerini ilimde, amelde, takvada, ibadette, cesarette, ahlâk ve etvârda da nümûnelik mükemmel insan
Yükleniyor...