âdeta bir baş gayemdi. Çünkü mahza âsâr-ı ilham olan bu eserlerin hepsine de insanların mutlak ihtiyacı vardır. İnsanlar ise, çeşitli meşreb, zevk, hiss ve karakterdedirler. Faraza birisi bir risaleye ihtiyaç hissetmezse de, öbür risaleye veya mektuba hisseder. Ve bu vesile ile çeşitli rabıta ve bağlarla Hz. Üstad’a ve mesleğine bağlanabilirler. En azından belki imanını kurtarır veya ifratkâr bir meslekten vasat bir mesleğe dönebilirler.
İşte bu fakir, şu ikinci sâikin te’siriyle, birinci sâikteki sebeple Mesnevî-i Arabî’yi baştan sonuna kadar yeniden tercüme etmeğe azmettim. Halbuki tahrir hususunda önceden bir tecrübem yoktu. Türkçe edebiyatını kaidesiyle, grameriyle de bilmiyorum, yani tahsilini görmedim. Arapçayı da öyle… Bununla beraber tevekkeltü alellah deyip başladım. Ve lillahilhamd bitirmeğe muvaffak oldum.
İşte elinizdeki şu nâçizane, fakirane tercümenin hedefi, mezkûr gayeden başka birşey değildir. Dünyevî metaâ vasıta etmek ise, fıtrî halet ve hilkatıma zıddır. Bu durumda olan tercümemiz, şayet ehl-i imandan, hususan Tullab-ün Nur’dan, ehl-i merak kısmının azıcık da olsa tasviblerine mazhar olup, istifadelerine medar olsa, benim için kâfi bir iftihar vesilesi olur. Tabii ki, rıza-yı İlahî’nin bir ma’kesi olmak şartıyla…
Bunun yanında kusuratımı, adem-i ıttıla’larımı, sehiv ve noksanlarımı bulup gösteren erbab-ı kemale yalnız müteşekkir olacağım. Amma üslûb cihetindeki noksanlarımı ise, yukarıda ma’ruz mazeretime bağışlamalarını isterim. Fakat tercümedeki mana hususunda, yanlış buldukları yerleri, kendileri tercüme ile kaleme alarak, fakire göndermeleri hassaten mercûdur, bekliyorum.
Not: Kitabın dipnotları ve hâşiyeleri, eğer notun altında (Mütercim) kelimesi varsa mütercimindir. Eğer yoksa Hz. Müellifindirler.
Mütercimin şu en ehven ve bir derece zarurî hâşiyelerine veya bazı tariflerine belki itiraz eden olabilir. Fakat bir tercümede şu kadarcık lüzumlu notların olmasını, tercüme kaidesinin umumî teâmülünü düşünseler, herhalde zaruretine hükmedeceklerdir tahmin ediyorum. bdülkadir Badıllı
İşte bu fakir, şu ikinci sâikin te’siriyle, birinci sâikteki sebeple Mesnevî-i Arabî’yi baştan sonuna kadar yeniden tercüme etmeğe azmettim. Halbuki tahrir hususunda önceden bir tecrübem yoktu. Türkçe edebiyatını kaidesiyle, grameriyle de bilmiyorum, yani tahsilini görmedim. Arapçayı da öyle… Bununla beraber tevekkeltü alellah deyip başladım. Ve lillahilhamd bitirmeğe muvaffak oldum.
İşte elinizdeki şu nâçizane, fakirane tercümenin hedefi, mezkûr gayeden başka birşey değildir. Dünyevî metaâ vasıta etmek ise, fıtrî halet ve hilkatıma zıddır. Bu durumda olan tercümemiz, şayet ehl-i imandan, hususan Tullab-ün Nur’dan, ehl-i merak kısmının azıcık da olsa tasviblerine mazhar olup, istifadelerine medar olsa, benim için kâfi bir iftihar vesilesi olur. Tabii ki, rıza-yı İlahî’nin bir ma’kesi olmak şartıyla…
Bunun yanında kusuratımı, adem-i ıttıla’larımı, sehiv ve noksanlarımı bulup gösteren erbab-ı kemale yalnız müteşekkir olacağım. Amma üslûb cihetindeki noksanlarımı ise, yukarıda ma’ruz mazeretime bağışlamalarını isterim. Fakat tercümedeki mana hususunda, yanlış buldukları yerleri, kendileri tercüme ile kaleme alarak, fakire göndermeleri hassaten mercûdur, bekliyorum.
Not: Kitabın dipnotları ve hâşiyeleri, eğer notun altında (Mütercim) kelimesi varsa mütercimindir. Eğer yoksa Hz. Müellifindirler.
Mütercimin şu en ehven ve bir derece zarurî hâşiyelerine veya bazı tariflerine belki itiraz eden olabilir. Fakat bir tercümede şu kadarcık lüzumlu notların olmasını, tercüme kaidesinin umumî teâmülünü düşünseler, herhalde zaruretine hükmedeceklerdir tahmin ediyorum. bdülkadir Badıllı
Yükleniyor...