maddenin acin ve hamuruyla, herşeyin aslı bitişik ve beraber iken; seyyarat güneşleriyle birlikte o maddeden ayrılıp fasledilmiştir diye fehmeder. Bu safhanın delil ve alâmeti de şu hadîs-i şeriftir:

...

اَوَّلُ مَا خَلَقَ اللّٰهُ نُورِي الخ

Yani, Cenab-ı Hak herşeyden evvel benim nurumu halketti ilh…

Hem meselâ

اَفَعَيِينَا بِالْخَلْقِ الْاَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ

خَلْقٍ جَدِيدٍ

âyetinin en evvel nazara takdim edilen safhası budur; Yani en acib ve gözle görünen ilk yaradılışlarını kendileri dahi ikrar ederlerken; halbuki halk-ı evvelden çok kolay ve ehven olan halk-ı cedidi akıldan uzak görmeleri akılsızlıktır. Zira, halk-ı cedid, halk-ı evvelin misal-i sebakıdır.

Ve işte, bu sahifenin arkasında da neşrin kemal-i sühuletine nurlu bir bürhan vardır.

Ey haşri inkâr eden mülhidler! Ömrünüzde defalarca haşir ve neşroluyorsunuz. Belki her bir sene-i ömrünüzde, hattâ her bir gününde bu cismi, sabah ve akşam elbiseniz gibi giyip çıkartmaktasınız. Bu cisminiz, üstünüzde libasınız

Bunun izahı, ilk matbu’ İşarat-ül İ’caz’ın 43. sahifesindedir. –Müellif–



gibi her zaman tazelenmektedir.

***

اِعْلَمْ

Ey kardeş bil ki, belahet-i nefsiyenin en acibi budur ki; kendisinde bir Rabb-i Muhtar-ı Hakîm’in masnu’iyet ve memlûkiyet ve terbiye eserini gördüğü halde, sonra kendisine emsal olan sair enva’ ve ecnas ve efradlara baktığında, külliyet-i kaidenin sırrı, feyzin şümûlü ve bir nevi icma’ ve tasdik-i fiilinin cezbi ve celbi tezahür etmekle; nefis

____________________________________