ve azıcık bir dokunma ile, nasıl azlığa işaret ediyor. Keza

نَفْحَةٌ

nun cevherinde, siğasında ve tenvinindeki “Masdarün merretün” deki ifadesiyle, küçük ve hakir görmeklik dahi, nasıl da kılleti telvih ediyor.. Ve

مِنْ

deki ba’ziyet, nasıl da kıllete ima ediyor.. Ve “nekâl” yerine

عَذَابِ

yi alması, nasıl kıllete remzediyor.. Ve

رَبِّ

isminin ifade ettiği şefkat ile, nasıl yine azlığa işaret ediyor... Ve daha buna göre kıyas et ki; cümledeki bütün kelimelerin vaziyet ve heyetleri, nasıl kendi hâs olan cihetleriyle, asıl maksada (yani: azı şiddetli göstermekle, büyüğün azametli şiddetini irae etmek maksadına) imdat ediyor ve ona bakıyorlar. İşte, bu ayete sairlerini kıyas eyle!..

(HÜRMET VE TA’ZİM HAKKINDA BİR MİSAL)

Evet, bilhassa

الٓمٓ د ذٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًي لِلْمُتَّقِينَ

(ayetin kelimeleri tazim etme, azim gösterme maksadı üzerinde aynı maksada yürümüşlerdir.) Zira şu ayet, Kur’anın medhi için ve ona kemali ispat etmek üzere zikredilmiştir. Ondandır ki, şu maksad üzerine ayetin kelimeleri birbirleriyle cevaplaşmış ve birbirlerinin ellerini tutmuşlardır. İşte bunun ispat ve izahı ise; bir veche ve bir kavle göre “Kasem” olan

الٓمٓ

kelamı ve

ذٰلِكَ

nin işareti ve mahsûsiyeti (hissettirmekliği) ve aynı zamanda uzağı gösteren karakteri; ve

الْكِتَاب

deki “Elif, lam”; ve

لَا رَيْبَ فِيه

ile ispatı için yapılan tevcihtir.