{ İşarat-ül-İ’caz'ın 1918 tarihinde tab'edilmiş nüshası kenarının tam burasında Hz.Müellif, kendi mübarek kalemiyle şöyle Arabî bir cümle yazmışlardır:
جزاكالله خيرالقداحسنت فيفهوالسلسلتين وتفهيمها
Yani; Allah sana hayırları mükafat versin ki; şu iki silsilenin anlamasında,anlatmasında pek güzel bir üslup ve bir izah getirmişsin. –Mütercim–}
Amma
اَلَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَاللّٰهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مَااَمَرَاللّٰهُ
بِهِ اَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْاَرْضِ
cümlesi heyetlerine gelince bilmiş ol ki: Kur'an-ı Hakîm kendi sırr-ı i'cazı ve nazm-ı belağatı içerisinde olarak; bu makamda yaptığı şu tavsifat ile müteşekkik bulunan fasıkları bu tarzda tavsif eylemesinde, elbette çok latif ve pek yüksek bir münasebet için olabilir. Evet, güya ki Kur'an-ı Hakîm diyor: Kur'an-ı ekber olan kâinatın i’cazını göremeyen fasıklardan uzak değildir ki; nazm-ı Kur'an'ın icazında dahi tereddüd edip câhillik yapsınlar. Evet onlar, kâinatın nizamını tesadüfî semeredar tahavvülatını da rastgele bir abes gördükleri için; ondaki hikmetler, ruhlarının fesadından dolayı, kendilerinden tesettür eyleyip saklandığı gibi; sakîm, hastalıklı fıtratlarıyla da ve bozuk olan tehevvüsleri ile dahi, Kur'an'ın mu’ciz olan nazmını ve inci gibi dizilişini müşevveş, mukaddematını semeresiz ve neticesiz, meyve ve semerelerini de acı ve tatsız görmüşler ve görüyorlar.
Yükleniyor...