وَاِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَي عَبْدِنَا فَاْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا

شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللّٰهِاِنْ كُنتُمْ صَادِقِينَ د

فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنتَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ

وَالْحِجَارَةُ اُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ د

Bakara: 23,24

NÜBÜVVETİN TAHKİKİ HAKKINDA BİR MUKADDİME

Ey aziz bilmiş ol ki: Bundan önceki ayet, (iki ayet) Kur’anın “Dört esasî maksadlar”ının birincisi olan “Tevhid” i isbat ettiği gibi; bu ayette (iki ayet) o dört maksaddan ikincisi olan Hazret-i Muhammed Aleyhissalatü Vesselamın NÜBÜVVET’inin isbatını; mucizelerinin en büyüğü olan Kur’an-ı Hakîm’in i’cazıyla meydan okuyayarak tesbitetmektedir. Resûl-ü Ekremin (A.S.M.) delillerini (eskide) başka bir kitapta

{ Bu kitap, 1910 da telif edilip, 1912 de tab’edileen “Muhakemat” kitabıdır. Bahis ise onun sonundaki “üçüncü makale” nin “ikinci maksad” ındadır. Fakat ayni bu bahis, 1920 lerde te’lif ve tab ‘edilen “Şuaâtü Marifet-in Nebiyy”eserinde; ve keza 1926 larda te’lif edilen” “Mesnevî-i Nuriyenin” baş tarafındaki “Reşhalar” bölümünde; ve daha sonra 1930 larda te’lif edilen “Ondokuzüncü Söz” de biraz daha tafsillice işlenmiştir. “Muhakemat” ve “Şuaâtü Marifet-in Nebiyy” eserleri “Asar-ı Bediyye” mecmuâsında mevcutturlar. –Mütercim–}

tafsilen yazdığımızdan, burada o delillerden bazılarını altı-yedi meseleler içerisinde hulasa ederek beyan edeceğiz: