ki; birinci
اَُولٰ ِكَ
nın ırkı, kök ve damarları, Bakara suresinin başında olan üçüncü ayetin başındaki birinci
اَلَّذِينَ
ile bağlanmaktadır ki, zahir manası “ümmilerden imana gelmiş olanlar” muraddır.. Ve bu
اَُولٰ ِكَ
nin cemaati, kuvvetini İslâmın erkanından almakta ve
وَبِاْÀلاخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ
nin makabline de bakmaktadır. Amma ikinci
اَُولٰ ِكَ
ise, hafî bir remz ile sûrenin dördüncü ayetindeki ikinci “
اَلَّذِينَ
ye bakmaktadır ki, ehl-i kitaptan imana gelmiş kimseler muraddır... Ve bu ikinci
اَُولٰ ِكَ
ile gösterilen cemaatın me’hazı ise, imanın (büyük) rükünleri ve hususiyle ahiret’e yakîn ile imandır.. Ve daha sen düşün!..
Amma
اَُولٰ ِكَ
nin tekrarındaki sırr ise, Hidayetin ve sebebiyetinin ille-i gaiyesindeki şu her iki semereden her birisinin temeyyüz ve medihleri hususunda istiklal sahibi olduklarına işaret etmek içindir. Ancak şu da vardır ki; ikinci
اَُولٰ ِكَ
nin hükmüyle beraber, birinci
اَُولٰ ِكَ
işaret eylemiş olması, birinci derecede düşünülen bir husustur. Nasıl ki senin: “filan kes âlimdir.. Ve o, mükerrem bir insandır.” demen gibi..
Amma
هُمْ
deki ara zamirine (zamirül fasl’a) gelince, Peygamber Aleyhissalatü Vesselama iman getirmeyen ehl-i kitaba ta’rizi, yani tenkid ve ta’nı tazammun eden hasra bir te’kid olmakla beraber, içersinde latif
اَُولٰ ِكَ
nın ırkı, kök ve damarları, Bakara suresinin başında olan üçüncü ayetin başındaki birinci
اَلَّذِينَ
ile bağlanmaktadır ki, zahir manası “ümmilerden imana gelmiş olanlar” muraddır.. Ve bu
اَُولٰ ِكَ
nin cemaati, kuvvetini İslâmın erkanından almakta ve
وَبِاْÀلاخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ
nin makabline de bakmaktadır. Amma ikinci
اَُولٰ ِكَ
ise, hafî bir remz ile sûrenin dördüncü ayetindeki ikinci “
اَلَّذِينَ
ye bakmaktadır ki, ehl-i kitaptan imana gelmiş kimseler muraddır... Ve bu ikinci
اَُولٰ ِكَ
ile gösterilen cemaatın me’hazı ise, imanın (büyük) rükünleri ve hususiyle ahiret’e yakîn ile imandır.. Ve daha sen düşün!..
Amma
اَُولٰ ِكَ
nin tekrarındaki sırr ise, Hidayetin ve sebebiyetinin ille-i gaiyesindeki şu her iki semereden her birisinin temeyyüz ve medihleri hususunda istiklal sahibi olduklarına işaret etmek içindir. Ancak şu da vardır ki; ikinci
اَُولٰ ِكَ
nin hükmüyle beraber, birinci
اَُولٰ ِكَ
işaret eylemiş olması, birinci derecede düşünülen bir husustur. Nasıl ki senin: “filan kes âlimdir.. Ve o, mükerrem bir insandır.” demen gibi..
Amma
هُمْ
deki ara zamirine (zamirül fasl’a) gelince, Peygamber Aleyhissalatü Vesselama iman getirmeyen ehl-i kitaba ta’rizi, yani tenkid ve ta’nı tazammun eden hasra bir te’kid olmakla beraber, içersinde latif
Yükleniyor...