إعلم أيّها العزيز!
بر نعمتڭ عمومى و هركسه شامل اولماسى، قيمتنڭ آزلغنه و أهمّيتسزلگنه دلالت ايتمز. و او نعمتڭ بر قصد و إراده‌دن گلمه‌مسنه أماره اولاماز. مثلا: گوز نعمتنڭ بتون حيوانلرده بولونماسى، سنڭ گوزه اولان شدّتِ إحتياجڭى تخفيف ايتمديگى گبى، گوزڭ قيمتنى تنقيص ايتمگه ده سبب اولاماز. و كذا خصوصى و تك بر نعمتڭ تصادفى ممكن اولسه بيله، عمومى بر نعمت بهمه‌حال بر منعمڭ أثرِ قصد و إراده‌سيدر.
إعلم أيّها العزيز!
هر بر ذىحياتڭ حياتنده غيرِ متناهى غايه‌لر واردر. بو غايه‌لردن ذىحياته عائد آنجق بيڭده بردر. باقى قالان غايه‌لر، غيرِ متناهى اولان مالكيتى نسبتنده حياتى ايجاد ايدن ذاته عائددر. اويله ايسه، بيوك بر مخلوقڭ كوچك بر مخلوقه تكبّر ايتمگه حقّى يوقدر. و حقيقته نظرًا عبثيت ده يوقدر. چونكه بر حياتڭ بتون فائده‌لرى، بر ذىحياته عائد دگلدر كه، عبث اولسون. أوت سطحِ أرضده هر سنه ياپيلان ضيافتِ عامّهِٔ إلٰهيه نوعِ بشره خليفه اولديغى مناسبتيله بر إكرامدر. يوقسه هپسى اونڭ إستفاده‌سى ايچون دگلدر.
إعلم أيّها العزيز!
إنسانڭ ذهننه بعضًا شويله بر وسوسه گلير، دير: "سن ده عادى و بوجك گبى بر حيوانسڭ. حيوانلردن فضله نه قيمتڭ وار؟ هم ده سماوات و أرضى يدِ قدرتنه آلان خالقِ ذو الجلاله قارشى نه مزيتڭ و نه گبى بر خدمتڭ وار كه، سنڭله مشغول اولسون؟" بو وسوسه‌يه قارشى شويله بر حقيقتى دوشونمك لازم:
١– إنسان غيرِ متناهى عجز و فقريله برابر جنابِ حقّه ايمانيله، قدرت و غنا و عزّتنه مظهر اولمشدر. ايشته بو مظهريتدن طولايى إنسان، حيوانيتدن ترقّى ايدوب خليفهٔ زمين اولمشدر.
٢– جنابِ حق إحاطهٔ قدرت و عظمتيله إنسانڭ دعاسنى ايشيتير، حاجاتنى گورور. و سماوات و أرضڭ تدبيرى، او إنسانى ده دوشونمگه مانع دگلدر.
بر نعمتڭ عمومى و هركسه شامل اولماسى، قيمتنڭ آزلغنه و أهمّيتسزلگنه دلالت ايتمز. و او نعمتڭ بر قصد و إراده‌دن گلمه‌مسنه أماره اولاماز. مثلا: گوز نعمتنڭ بتون حيوانلرده بولونماسى، سنڭ گوزه اولان شدّتِ إحتياجڭى تخفيف ايتمديگى گبى، گوزڭ قيمتنى تنقيص ايتمگه ده سبب اولاماز. و كذا خصوصى و تك بر نعمتڭ تصادفى ممكن اولسه بيله، عمومى بر نعمت بهمه‌حال بر منعمڭ أثرِ قصد و إراده‌سيدر.
إعلم أيّها العزيز!
هر بر ذىحياتڭ حياتنده غيرِ متناهى غايه‌لر واردر. بو غايه‌لردن ذىحياته عائد آنجق بيڭده بردر. باقى قالان غايه‌لر، غيرِ متناهى اولان مالكيتى نسبتنده حياتى ايجاد ايدن ذاته عائددر. اويله ايسه، بيوك بر مخلوقڭ كوچك بر مخلوقه تكبّر ايتمگه حقّى يوقدر. و حقيقته نظرًا عبثيت ده يوقدر. چونكه بر حياتڭ بتون فائده‌لرى، بر ذىحياته عائد دگلدر كه، عبث اولسون. أوت سطحِ أرضده هر سنه ياپيلان ضيافتِ عامّهِٔ إلٰهيه نوعِ بشره خليفه اولديغى مناسبتيله بر إكرامدر. يوقسه هپسى اونڭ إستفاده‌سى ايچون دگلدر.
إعلم أيّها العزيز!
إنسانڭ ذهننه بعضًا شويله بر وسوسه گلير، دير: "سن ده عادى و بوجك گبى بر حيوانسڭ. حيوانلردن فضله نه قيمتڭ وار؟ هم ده سماوات و أرضى يدِ قدرتنه آلان خالقِ ذو الجلاله قارشى نه مزيتڭ و نه گبى بر خدمتڭ وار كه، سنڭله مشغول اولسون؟" بو وسوسه‌يه قارشى شويله بر حقيقتى دوشونمك لازم:
١– إنسان غيرِ متناهى عجز و فقريله برابر جنابِ حقّه ايمانيله، قدرت و غنا و عزّتنه مظهر اولمشدر. ايشته بو مظهريتدن طولايى إنسان، حيوانيتدن ترقّى ايدوب خليفهٔ زمين اولمشدر.
٢– جنابِ حق إحاطهٔ قدرت و عظمتيله إنسانڭ دعاسنى ايشيتير، حاجاتنى گورور. و سماوات و أرضڭ تدبيرى، او إنسانى ده دوشونمگه مانع دگلدر.
Yükleniyor...