﴿اِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ ءَاَنْذَرْتَهُمْ اَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ﴾
بو جملهنڭ ماقبليله جهتِ نظمى:
آرقداش! جنابِ حقّڭ صفاتِ أزليه عالمنده برى جلالى، ديگرى جمالى ايكى درلو تجلّيسى واردر. جلال ايله جمالڭ صفاتِ أفعال عالمنده تجلّيسندن· لطف و قهر، حُسن و هيبت تظاهر ايدر. أفعال عالمنه تجلّى ايدنجه· تحليه ايله تخليه (تزيين ايله تنزيه) طوغار. آثار و أعمال عالمندن عالمِ آخرته إنطباع ايدنجه· لطف، جنّت و نور اولارق· قهر ده، جهنّم و نار اولارق تجلّى ايدر. صوڭره عالمِ ذكره إنعكاس ايدنجه· برى حمد، ديگرى تسبيح اولمق اوزره ايكى قسمه آيريلير. صوڭره عالمِ كلامده تجلّى ايدنجه، كلامڭ أمر و نهيه تقسيمنه سبب اولور. صوڭره عالمِ إرشاده إنتقال ايدنجه· إرشادى ترغيب و ترهيب، تبشير و إنذاره تقسيم ايدر. صوڭره وجدانه تجلّى ايدنجه، رجا و خوف حصوله گلير. صوڭره إرشادڭ إقتضاسندندر كه، خوف ايله رجا آراسندهكى موازنه دوامله محافظه ايديلسين كه، رجا ايله طوغرى يوللره سلوك ايديلسين، خوف ايله ده أگرى يوللره گيديلمهسين. نه اللّٰهڭ رحمتندن مأيوس، نه ده عذابندن أمين اولونسون.
ايشته بويلهجه تسلسل ايدن شو حكمتدن طولايى قرآنِ كريم· على الدوام، ترغيبدن صوڭره ترهيب و أبرارى مدح ايتدكدن صوڭره فجّارى ذمّ ايتمشدر.
س – بو جمله ايله
﴿اِنَّ الْاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ وَاِنَّ الْفُجَّارَ لَفِى جَحِيمٍ﴾
جملهسى آراسنده نه گبى بر فرق واردر كه، اوراده عطف وار، بوراده يوقدر؟
ج – عطفڭ حسنى، مناسبتڭ حُسننه باقار. حسنِ مناسبت، هر ايكى جملهدن تعقيب ايديلن غرض و مقصدڭ بر اولماسنه متوقّفدر. حالبوكه اورادهكى مقصد، بوراده يوقدر. بوراده برنجى جملهدهكى مقصد، قرآنڭ مدحنه إنجرار ايدن مؤمنلرڭ مدحيدر. ايكنجى جملهدن مقصد، يالڭز تخويف و ترهيب ايچون كافرلرڭ ذمّيدر. بو ايسه قرآنڭ مدحيله علاقهدار دگلدر.
بو جملهنڭ ماقبليله جهتِ نظمى:
آرقداش! جنابِ حقّڭ صفاتِ أزليه عالمنده برى جلالى، ديگرى جمالى ايكى درلو تجلّيسى واردر. جلال ايله جمالڭ صفاتِ أفعال عالمنده تجلّيسندن· لطف و قهر، حُسن و هيبت تظاهر ايدر. أفعال عالمنه تجلّى ايدنجه· تحليه ايله تخليه (تزيين ايله تنزيه) طوغار. آثار و أعمال عالمندن عالمِ آخرته إنطباع ايدنجه· لطف، جنّت و نور اولارق· قهر ده، جهنّم و نار اولارق تجلّى ايدر. صوڭره عالمِ ذكره إنعكاس ايدنجه· برى حمد، ديگرى تسبيح اولمق اوزره ايكى قسمه آيريلير. صوڭره عالمِ كلامده تجلّى ايدنجه، كلامڭ أمر و نهيه تقسيمنه سبب اولور. صوڭره عالمِ إرشاده إنتقال ايدنجه· إرشادى ترغيب و ترهيب، تبشير و إنذاره تقسيم ايدر. صوڭره وجدانه تجلّى ايدنجه، رجا و خوف حصوله گلير. صوڭره إرشادڭ إقتضاسندندر كه، خوف ايله رجا آراسندهكى موازنه دوامله محافظه ايديلسين كه، رجا ايله طوغرى يوللره سلوك ايديلسين، خوف ايله ده أگرى يوللره گيديلمهسين. نه اللّٰهڭ رحمتندن مأيوس، نه ده عذابندن أمين اولونسون.
ايشته بويلهجه تسلسل ايدن شو حكمتدن طولايى قرآنِ كريم· على الدوام، ترغيبدن صوڭره ترهيب و أبرارى مدح ايتدكدن صوڭره فجّارى ذمّ ايتمشدر.
س – بو جمله ايله
﴿اِنَّ الْاَبْرَارَ لَفِى نَعِيمٍ وَاِنَّ الْفُجَّارَ لَفِى جَحِيمٍ﴾
جملهسى آراسنده نه گبى بر فرق واردر كه، اوراده عطف وار، بوراده يوقدر؟
ج – عطفڭ حسنى، مناسبتڭ حُسننه باقار. حسنِ مناسبت، هر ايكى جملهدن تعقيب ايديلن غرض و مقصدڭ بر اولماسنه متوقّفدر. حالبوكه اورادهكى مقصد، بوراده يوقدر. بوراده برنجى جملهدهكى مقصد، قرآنڭ مدحنه إنجرار ايدن مؤمنلرڭ مدحيدر. ايكنجى جملهدن مقصد، يالڭز تخويف و ترهيب ايچون كافرلرڭ ذمّيدر. بو ايسه قرآنڭ مدحيله علاقهدار دگلدر.
Yükleniyor...