﴿يُفْسِدُ﴾
: فسادڭ عصيانه بدل ذكرى، عصيانلرينڭ نظامِ عالمڭ فسادينه سبب اولاجغنه إشارتدر. دوام ايله تجدّدى إفاده ايدن مضارع صيغهسيله فسادڭ ذكر ايديلمهسى، ملائكهنڭ أصل ايستهمدكلرى و إنكار ايتدكلرى، آنجق عصيانلرينڭ دوام و إستمرار ايله وقوعه گلهجگنه عائد اولديغنه إشارتدر. ملائكه بشرڭ عصيانلرينڭ دوام و إستمرارينى، يا جنابِ حقّڭ إعلاميله بيلمشلردر ويا لوحِ محفوظه باقوب اوندن آلمشلردر وياخود إنسانلردهكى قوّهِٔ غضبيه و شهويهدن آڭلامشلردر.
﴿فِيهَا﴾
: قوّهِٔ شهويه ايله أرضده فساد حاصل اولور، قوّهِٔ غضبيهنڭ تجاوزيله قتل و قتاله محل اولور. حالبوكه أرض، تقوا اوزرينه تأسيس ايديلمش بر مسجد حكمندهدر.
﴿و﴾
: فساد ايله سفك گبى ايكى رذيلهيى بربرينه عطف و جمع ايدر. چونكه فساد، سفكِ دمايه سببدر.
﴿يَسْفِكُونَ﴾
نڭ
﴿يَقْتُلُونَ﴾
يه ترجيحًا ذكرندن آڭلاشيلييور كه· سفك، ظلمًا ياپيلان قتلدر. بو ايسه فساده داها مناسبدر. چونكه قتلڭ إفاده ايتديگى معنا، قتلڭ مباح قسمنه ده شاملدر. جهادده ويا بر جماعتى قورتارمق ايچون ياپيلان قتللر گبى كه· بو قتل، فساده مناسب اولماز.
﴿الدِّمَاءَ﴾
: سفك كلمهسنڭ دلالت ايتديگى إراقهِٔ دمدهكى دمى تأكيددر.
﴿وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ﴾
: بشرڭ جعلندهكى حكمتى صوران ملائكهيه، صانكه شويله بر إعتراض وارد اولمشدر: "بشرڭ اللّٰهه ياپاجغى عبادت و تقديس، اونڭ جعلنه سببِ كافى گلمز مى كه، جعلنڭ حكمتنى صورييورسڭز؟" ايشته "واوِ حاليه" ايله ذكر ايديلن
﴿وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ﴾
إلٰى آخر جملهسى، گويا او إعتراضى دفع ايتمگه إشارتدر.
﴿نَحْنُ﴾
: معاصيدن معصوم ملائكهنڭ جماعتلرندن كنايهدر. جملهنڭ جملهِٔ إسميه شكلنده ذكر ايديلمهسى· تسبيحڭ ملائكهيه بر سجيه اولديغنه و ملائكهنڭ تسبيحاته ملازم و مداوم اولدقلرينه إشارتدر.
: فسادڭ عصيانه بدل ذكرى، عصيانلرينڭ نظامِ عالمڭ فسادينه سبب اولاجغنه إشارتدر. دوام ايله تجدّدى إفاده ايدن مضارع صيغهسيله فسادڭ ذكر ايديلمهسى، ملائكهنڭ أصل ايستهمدكلرى و إنكار ايتدكلرى، آنجق عصيانلرينڭ دوام و إستمرار ايله وقوعه گلهجگنه عائد اولديغنه إشارتدر. ملائكه بشرڭ عصيانلرينڭ دوام و إستمرارينى، يا جنابِ حقّڭ إعلاميله بيلمشلردر ويا لوحِ محفوظه باقوب اوندن آلمشلردر وياخود إنسانلردهكى قوّهِٔ غضبيه و شهويهدن آڭلامشلردر.
﴿فِيهَا﴾
: قوّهِٔ شهويه ايله أرضده فساد حاصل اولور، قوّهِٔ غضبيهنڭ تجاوزيله قتل و قتاله محل اولور. حالبوكه أرض، تقوا اوزرينه تأسيس ايديلمش بر مسجد حكمندهدر.
﴿و﴾
: فساد ايله سفك گبى ايكى رذيلهيى بربرينه عطف و جمع ايدر. چونكه فساد، سفكِ دمايه سببدر.
﴿يَسْفِكُونَ﴾
نڭ
﴿يَقْتُلُونَ﴾
يه ترجيحًا ذكرندن آڭلاشيلييور كه· سفك، ظلمًا ياپيلان قتلدر. بو ايسه فساده داها مناسبدر. چونكه قتلڭ إفاده ايتديگى معنا، قتلڭ مباح قسمنه ده شاملدر. جهادده ويا بر جماعتى قورتارمق ايچون ياپيلان قتللر گبى كه· بو قتل، فساده مناسب اولماز.
﴿الدِّمَاءَ﴾
: سفك كلمهسنڭ دلالت ايتديگى إراقهِٔ دمدهكى دمى تأكيددر.
﴿وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ﴾
: بشرڭ جعلندهكى حكمتى صوران ملائكهيه، صانكه شويله بر إعتراض وارد اولمشدر: "بشرڭ اللّٰهه ياپاجغى عبادت و تقديس، اونڭ جعلنه سببِ كافى گلمز مى كه، جعلنڭ حكمتنى صورييورسڭز؟" ايشته "واوِ حاليه" ايله ذكر ايديلن
﴿وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ﴾
إلٰى آخر جملهسى، گويا او إعتراضى دفع ايتمگه إشارتدر.
﴿نَحْنُ﴾
: معاصيدن معصوم ملائكهنڭ جماعتلرندن كنايهدر. جملهنڭ جملهِٔ إسميه شكلنده ذكر ايديلمهسى· تسبيحڭ ملائكهيه بر سجيه اولديغنه و ملائكهنڭ تسبيحاته ملازم و مداوم اولدقلرينه إشارتدر.
Yükleniyor...