﴿اَللّٰهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ﴾
يعنى، اللّٰه اونلره إستهزا ايدييور. بو جملهنڭ أوّلكى جملهلره عطف ايديلميهرك، عطفسز ذكر ايديلمهسنڭ أسبابى:
أوت عطف ايديلمش اولسيدى يا
﴿اِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ﴾
جملهسنه عطف اولوردى. بو ايسه بو جملهنڭ ده
﴿اِنَّا مَعَكُمْ﴾
جملهسنه تأكيد اولماسنى ايجاب ايدر. ويا
﴿اِنَّا مَعَكُمْ﴾
جملهسنه عطف اولوردى. بو دخى بو جملهنڭ اونلرڭ سوزلرندن برى اولديغنى إقتضا ايدر. وياخود
﴿قَالُوا﴾
يه عطف اولاجقدى. او وقت اللّٰهڭ اونلره اولان إستهزاسى، خَلْوت زمانيله مقيّد اولاجقدى. حالبوكه اللّٰهڭ إستهزاسى دائميدر. ويا
﴿اِذَا لَقُوا﴾
جملهسنه عطف ياپيلاجقدى. بو ايسه هر ايكى طرفدن، يعنى معطوف و معطوف عليهدن مقصدڭ بر اولديغنى إستلزام ايدر. حالبوكه برنجى جمله، عمللرينى بيان ايدر. ايكنجى جمله ده، جزالرى حقّندهدر. ديمك محذورسز، مناسب بر معطوف عليه بولنمديغندن مستأنفه اولارق، يعنى ماقبليله باغلى اولميهرق مقدّر بر سؤاله جواب قيلنمشدر.
أوت منافقلرڭ فنالغى، كوتولگى اويله بر درجهيه بالغ اولمشدر كه، حاللرينه واقف اولان هر روح "عجبا بويله فنا اولانلرڭ جزاسى نهدر؟ و جزالرى ويريلهجك مى؟" دييه صورمغه مجبور اولور.
ايشته قرآنِ كريم
﴿اَللّٰهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ﴾
جملهسيله شو مقدّر سؤاله جواب ويرمشدر.
ديمك بو جملهنڭ إستينافى، عطفندن داها مهمدر.
صوڭره مقامڭ إقتضاسى ايله، اونلرڭ إستهزالرينه قارشى مؤمنلرڭ مقابلهده بولنمالرى ايجاب ايدر ايكن، جنابِ حقّڭ مقابلهده بولنماسى مؤمنلرڭ تشريف و ترحّملرينه إشارت اولديغى گبى، منافقلرى إستهزا ايتمكدن زجر و منع ايتمك ايچوندر. زيرا إستنادلرى علاّم الغيوبه اولانلر، إستهزا ايديلهمزلر.
يعنى، اللّٰه اونلره إستهزا ايدييور. بو جملهنڭ أوّلكى جملهلره عطف ايديلميهرك، عطفسز ذكر ايديلمهسنڭ أسبابى:
أوت عطف ايديلمش اولسيدى يا
﴿اِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ﴾
جملهسنه عطف اولوردى. بو ايسه بو جملهنڭ ده
﴿اِنَّا مَعَكُمْ﴾
جملهسنه تأكيد اولماسنى ايجاب ايدر. ويا
﴿اِنَّا مَعَكُمْ﴾
جملهسنه عطف اولوردى. بو دخى بو جملهنڭ اونلرڭ سوزلرندن برى اولديغنى إقتضا ايدر. وياخود
﴿قَالُوا﴾
يه عطف اولاجقدى. او وقت اللّٰهڭ اونلره اولان إستهزاسى، خَلْوت زمانيله مقيّد اولاجقدى. حالبوكه اللّٰهڭ إستهزاسى دائميدر. ويا
﴿اِذَا لَقُوا﴾
جملهسنه عطف ياپيلاجقدى. بو ايسه هر ايكى طرفدن، يعنى معطوف و معطوف عليهدن مقصدڭ بر اولديغنى إستلزام ايدر. حالبوكه برنجى جمله، عمللرينى بيان ايدر. ايكنجى جمله ده، جزالرى حقّندهدر. ديمك محذورسز، مناسب بر معطوف عليه بولنمديغندن مستأنفه اولارق، يعنى ماقبليله باغلى اولميهرق مقدّر بر سؤاله جواب قيلنمشدر.
أوت منافقلرڭ فنالغى، كوتولگى اويله بر درجهيه بالغ اولمشدر كه، حاللرينه واقف اولان هر روح "عجبا بويله فنا اولانلرڭ جزاسى نهدر؟ و جزالرى ويريلهجك مى؟" دييه صورمغه مجبور اولور.
ايشته قرآنِ كريم
﴿اَللّٰهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ﴾
جملهسيله شو مقدّر سؤاله جواب ويرمشدر.
ديمك بو جملهنڭ إستينافى، عطفندن داها مهمدر.
صوڭره مقامڭ إقتضاسى ايله، اونلرڭ إستهزالرينه قارشى مؤمنلرڭ مقابلهده بولنمالرى ايجاب ايدر ايكن، جنابِ حقّڭ مقابلهده بولنماسى مؤمنلرڭ تشريف و ترحّملرينه إشارت اولديغى گبى، منافقلرى إستهزا ايتمكدن زجر و منع ايتمك ايچوندر. زيرا إستنادلرى علاّم الغيوبه اولانلر، إستهزا ايديلهمزلر.
Yükleniyor...