"دل بقاسى، حق فناسى ايستدى ملكِ تنم

بر دواسز درده دوشدم، آه كه لقمان بىخبر."

مأيوسانه باشمى أگدم· بردن

﴿حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ﴾

إمداديمه گلدى، "بنى دقّتله اوقو!" ديدى. بن ده گونده بش يوز دفعه اوقودم. اوقودقجه، يالڭز علم اليقين ايله دگل، عين اليقين ايله چوق قيمتدار أنوارندن طوقوز مرتبهِٔ حسبيه بڭا إنكشاف ايتدى.

برنجى مرتبهِٔ نوريهِٔ حسبيه:

بنده‌كى عشقِ بقا· بنده‌كى بقايه دگل، بلكه سببسز و بِالذّات محبوب اولان كمالِ مطلق صاحبى، ذاتِ ذو الكمالڭ و ذو الجلالڭ بر إسمنڭ بر جلوه‌سنڭ ماهيتمده بر گولگه‌سى بولونديغندن، فطرتمده او كاملِ مطلقڭ وارلغنه و كمالنه و بقاسنه متوجّه اولان محبّتِ فطريه، غفلت يوزندن يولنى شاشيرمش، گولگه‌يه ياپيشمش، آيينه‌نڭ بقاسنه عاشق اولمشدى،

﴿حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ﴾

گلدى، پرده‌يى قالديردى. گوردم و حسّ ايتدم و حقّ اليقين ذوق ايتدم كه· بقامڭ لذّتى و سعادتى، عينًا و داها مكمّل بر طرزده باقئِ ذو الكمالڭ بقاسنه و بنم ربّم و إلٰهم اولديغنه، تصديق و ايمانمده و إذعانمده واردر. بونڭ أدلّه‌سى، ذوى الَاحْساسى حيرتده بيراقه‌جق غايت درين و دقيق اون ايكى هم هملر و شعورِ ايمانلر ايله رسالهِٔ حسبيه‌ده بيان ايديلمشدر.