YİNE ÜSTÂD’IN HİZMETKÂRLARI
Biz bütün bunlara rağmen yine hiç kimseye bir şey diyemiyorduk. Fakat ağabeyler dışarı çıktılar. Isparta, Ankara, İstanbul, Emirdağ, Diyarbekir, Elaziz vesair yerlere Üstâd’ın vefat haberini telgrafla bildirdiler.
SABAHLEYİN YİNE ZİYARETLER
Sabahleyin, yani 23 Mart 1960, 25 Ramazan 1379 Çarşamba sabahı yine halk ziyaret için otelin önüne toplanmaya başladı. Ben de pencereden “Üstâd uyuyor” işaretini verdim. Üstâd’ımızın yüzüne bir tülbend örtmüştük. Vefat haberini henüz kimseye söyleyemiyorduk.
OTELCİ GELDİ
Biz o telâşlı halde iken, otelci Mahmut Erbaş geldi. Odanın kapısından başını uzatıp, şöyle bir bakınca. durumu anladı ve “Eyvah!..” diyerek, dizlerine vurup feryad etmeye başladı ve dışarı çıktı.
Otelin kapısında otelci ile emniyet müdürü karşılaşmışlar. Müdür: “Hayrola, ne bu telâş?..” demiş. Mahmut Efendi: “Ne olacak, Bediüzzaman Hazretleri vefat etti” diye cevab vermiş. Böylece Üstâd’ın vefat haberi yayılmış oldu.
Bu haber üzerine; o günü yine Üstâd’ı Urfa’dan göndermeye hazırlanmış olan emniyet kuvvetleri, jandarma vesaire dağılıp gittiler.
DOKTOR BEN şÜPHELENİYORUM
Emniyet müdürü, hadiseyi tahkik için bir doktor gönderdi. Üstâd’ımızı muayene etti ve “Allah Allah, çok harareti var!..” dedi. “Bir ayna var mı?” dedi. Ayna verdik. Üstâd’ın nefesine tuttu. Nefes gelmediğini görünce: “Evet, vefat etmiş. Başınız sağolsun. Fakat hiç ölüm haline benzemiyor. Ben bu cenazenin hemen kalkmasını istemiyorum, biraz şüpheleniyorum” dedi. Fakat doktor yine de ölüm raporunu yazdı ve emniyete bildirdi.
TEREKE HÂKİMİ GELDİ
Daha sonra tereke hâkimi geldi. Üstâd’ımızın saat, cübbe, seccade sarık ve cebindeki bir kaç kuruş bozuk para gibi eşyasını tesbit etti. Bilahare Üstâd’ın talebelerinin müracaatları üzerine, bu eşyanın hayatta olan kardeşi Abdülmecid Efendi’ye teslim edilmesine dair karar yazdı.
Tereke hâkiminin gelmesi ve tuttuğu tutanak ve karar evrakı şöyledir: Evvela emniyet müdürlüğünden savcılığa müracaat edilmiş, savcılık da tereke hâkimine bildirmişti. Aynen şöyle:
Biz bütün bunlara rağmen yine hiç kimseye bir şey diyemiyorduk. Fakat ağabeyler dışarı çıktılar. Isparta, Ankara, İstanbul, Emirdağ, Diyarbekir, Elaziz vesair yerlere Üstâd’ın vefat haberini telgrafla bildirdiler.
SABAHLEYİN YİNE ZİYARETLER
Sabahleyin, yani 23 Mart 1960, 25 Ramazan 1379 Çarşamba sabahı yine halk ziyaret için otelin önüne toplanmaya başladı. Ben de pencereden “Üstâd uyuyor” işaretini verdim. Üstâd’ımızın yüzüne bir tülbend örtmüştük. Vefat haberini henüz kimseye söyleyemiyorduk.
OTELCİ GELDİ
Biz o telâşlı halde iken, otelci Mahmut Erbaş geldi. Odanın kapısından başını uzatıp, şöyle bir bakınca. durumu anladı ve “Eyvah!..” diyerek, dizlerine vurup feryad etmeye başladı ve dışarı çıktı.
Otelin kapısında otelci ile emniyet müdürü karşılaşmışlar. Müdür: “Hayrola, ne bu telâş?..” demiş. Mahmut Efendi: “Ne olacak, Bediüzzaman Hazretleri vefat etti” diye cevab vermiş. Böylece Üstâd’ın vefat haberi yayılmış oldu.
Bu haber üzerine; o günü yine Üstâd’ı Urfa’dan göndermeye hazırlanmış olan emniyet kuvvetleri, jandarma vesaire dağılıp gittiler.
DOKTOR BEN şÜPHELENİYORUM
Emniyet müdürü, hadiseyi tahkik için bir doktor gönderdi. Üstâd’ımızı muayene etti ve “Allah Allah, çok harareti var!..” dedi. “Bir ayna var mı?” dedi. Ayna verdik. Üstâd’ın nefesine tuttu. Nefes gelmediğini görünce: “Evet, vefat etmiş. Başınız sağolsun. Fakat hiç ölüm haline benzemiyor. Ben bu cenazenin hemen kalkmasını istemiyorum, biraz şüpheleniyorum” dedi. Fakat doktor yine de ölüm raporunu yazdı ve emniyete bildirdi.
TEREKE HÂKİMİ GELDİ
Daha sonra tereke hâkimi geldi. Üstâd’ımızın saat, cübbe, seccade sarık ve cebindeki bir kaç kuruş bozuk para gibi eşyasını tesbit etti. Bilahare Üstâd’ın talebelerinin müracaatları üzerine, bu eşyanın hayatta olan kardeşi Abdülmecid Efendi’ye teslim edilmesine dair karar yazdı.
Tereke hâkiminin gelmesi ve tuttuğu tutanak ve karar evrakı şöyledir: Evvela emniyet müdürlüğünden savcılığa müracaat edilmiş, savcılık da tereke hâkimine bildirmişti. Aynen şöyle:
Yükleniyor...