Uzun yerlerden, uzak memleketlerden gelenlerle beraber başka kardeşlerimizin de hatırları kırılmasın. Çünki on senedenberidir, her sabah okuduğu ve başkaları onu tevkil ettiği, evrad okumasında bağışladığı vakit der ki: “Ya Rab benimle görüşmek için gelip, görüşmeden dönenlerin defter-i a’maline de yazılsın:” diye ruhlarına hediye ediyor.

Üstâd’ımızın bu halini kardeşlerimize beyan ediyoruz.

Elbaki Hüvelbaki

Hizmetinde bulunap Nur talebeleri”(101)

(100) Emirdağ-2, s: 155. Son baskı, s. 187.

(101) Emirdağ-2, s: 183.

Kaydedilen bu üç yazı gibi bir kaç tane daha vardır. Bazılarını vasiyetnameler vesilesiyle, bazılarını da başka vesilelerle Hazret-i Üstâd bu ziyaretçi hususunu çokça nazara vermiş ve hakikatını anlatmaya çalışmıştır. Lâkin her şeye rağmen Nur talebeleri duramamış, edememiş, hep Üstâdlarını görmek, ellerini öpmek, bir dakikacık olsun bile feyyaz ve nuranî sohbetinde bulunmak ve lem’alar saçan mübarek simasına bir an bakabilmek için çırpınmışlar ve yüzlercesi, binlercesi insan Üstâd’la görüşmüştür. Hazret-i Üstâd da ziyaretine kabul ettiği kimselerle -hastalık, ızdırap ve ihtiyarlığına rağmen- çok şefkatkârane müteveccih olmuş, iltifat etmiş ve bir baba ve evlâd veya kardeş hissiyle ve muamelesiyle gelenleri okşamış, iltifat etmiş ve kucaklamıştır. Allah ebeden razı olsun, amin.