tab’ edilen Zehre ve şu’le gibi risaleleri havî Arapça matbu’ bir mecmuamı.. Ve İstanbul’da onbeş sene evvel tab’ edilen Sünûhat isminde kıymettar iki matbu’ risalemi.. Ve hem biraderzadem Abdurrahman tarafından onbeş sene evvel İstanbul’da tab’ ettirilen Tarihçe-i Hayat’ımın bir kısmına ait matbu’ risalemden üç nüshası tamam.. Ve beş altı nüshası noksan kitaplarımı.. ve hem de İstanbul’da, yeni huruf çıkmadan evvel tab’ ettirdiğim “Onuncu Söz” nâmında gayet kıymettar, haşri ve kıyameti gündüz gibi ispat eden risalemi ve daha bilmediğim hususî ve şahsî ve imanî evraklarımı ve risalelerimi tekrar iade etmek üzere, o taharrî neticesinde alıp götürdüler.
Bu taharriyatta o kadar ileri gidildi ki; altı ay evvel oturduğum köşkten, şimdiki oturduğum köşke nakledince sandalye, şişe, demir ve sair eşyaya aid listeye varıncaya kadar aldılar ve el’an da iade etmediler.
Dokuz senedenberi bu memlekette ve bu kadar dostlarımla temas ettiğim halde, şimdiye kadar hiç bir cürüm bana isnad edilmedi. Ve hiç bir vukuatım da olmadı. Ve hayatımda dâî-i şüphe hiç bir emare vücud bulmadı.. Ve menfiliğim de sebebsiz ve ancak ihtiyat ve tevehhüm yüzünden olmakla, ınziva ettiğim bir mağaradan çıkartılarak menfilerle birlikte nefy edildim. Bu müddet zarfinda siyasetle ve dünya ile alâkam olmadığına, bu memleketteki dokuz senelik tarz-ı hayatımın şehadetiyle beraber; risalelerimde gerek emniyet dairesi ve gerekae hükûmet dairesi daî-i şüphe bir çey bulamadıklarıdır. (Haşiye)
Eğer bir cürmüm varsa, dokuz senedenberi mütemadiyen dikkat ettikleri halde cürmümü görmiyen veya gösteremiyenler şimdi göstermeye mecburdurlar.
şu kitap zayiatından lâakal şahsî iki bin lira zararım var: Çünki, bunların hiç birisinin başka bir nüshasını bende bırakmadılar. Vaktiyle tab’ etmek için yalnız İşarat-ül İ’caz tefsirine iki yüz elli lira verdim. Arabî mecmuası üç yüz lira. ve Yirmi Dokuzuncu Söz ve Ondokuzuncu Sözler de o sırr-ı azime, hiç bir âlim ve hiç bir edip yoktur ki “Bin lira kıymetindedir” demesin.. Ve bir de onüç sene evvel, hükûmet DarülHikmet’te yüz lira maaş alacak kadar, iş görebilecek bir adam nazarıyla bana bakmış, ayda yüz lira maaş vermiş. Bu sekiz senede, beni yarım saat bir
Bu taharriyatta o kadar ileri gidildi ki; altı ay evvel oturduğum köşkten, şimdiki oturduğum köşke nakledince sandalye, şişe, demir ve sair eşyaya aid listeye varıncaya kadar aldılar ve el’an da iade etmediler.
Dokuz senedenberi bu memlekette ve bu kadar dostlarımla temas ettiğim halde, şimdiye kadar hiç bir cürüm bana isnad edilmedi. Ve hiç bir vukuatım da olmadı. Ve hayatımda dâî-i şüphe hiç bir emare vücud bulmadı.. Ve menfiliğim de sebebsiz ve ancak ihtiyat ve tevehhüm yüzünden olmakla, ınziva ettiğim bir mağaradan çıkartılarak menfilerle birlikte nefy edildim. Bu müddet zarfinda siyasetle ve dünya ile alâkam olmadığına, bu memleketteki dokuz senelik tarz-ı hayatımın şehadetiyle beraber; risalelerimde gerek emniyet dairesi ve gerekae hükûmet dairesi daî-i şüphe bir çey bulamadıklarıdır. (Haşiye)
Eğer bir cürmüm varsa, dokuz senedenberi mütemadiyen dikkat ettikleri halde cürmümü görmiyen veya gösteremiyenler şimdi göstermeye mecburdurlar.
şu kitap zayiatından lâakal şahsî iki bin lira zararım var: Çünki, bunların hiç birisinin başka bir nüshasını bende bırakmadılar. Vaktiyle tab’ etmek için yalnız İşarat-ül İ’caz tefsirine iki yüz elli lira verdim. Arabî mecmuası üç yüz lira. ve Yirmi Dokuzuncu Söz ve Ondokuzuncu Sözler de o sırr-ı azime, hiç bir âlim ve hiç bir edip yoktur ki “Bin lira kıymetindedir” demesin.. Ve bir de onüç sene evvel, hükûmet DarülHikmet’te yüz lira maaş alacak kadar, iş görebilecek bir adam nazarıyla bana bakmış, ayda yüz lira maaş vermiş. Bu sekiz senede, beni yarım saat bir
Yükleniyor...