Kastamonu Hayatı Faslı
Eskişehir hapis faslı ve müddeti, Yukarda kısa ve muhtasar şekli ile geçtiği üzere sona erdi. Bu müddet ise onbir ay veya tam bir senedir. Her iki hesap da doğrudur denilebilir. Eğer onbir ay hapis devam etmişse, Hazret-i Üstâd 27 Mart 1936’da hapisten çıkmıştır. Yok eğer tam bir sene beklemişse, 27 Nisan 1936 da tahliye edilmiştir.
Hz. Üstâd hapisten çıkar çıkmaz, hemen mi Kastamonu’ya götürülmüş.. Yoksa bir kaç gün Eskişehir’de bekletildikten sonra mı götürülmüş, diye bir bilgi mevcud değildir. Lâkin biz Üstâd’ın hapisten çıkar çıkmaz Kastamonu’ya götürüldüğünü hesaplıyacağız. Çünkü aksini ispatlıyan herhangi bir delil mevcud değildir.
Buna göre, Üstâd’ın Kastamonu’ya götürülmesi, herhalde Eskişehir’den Ankara’ya kadar kara trenle.. Oradan da Kastamonu’ya başka vasıtalarla olmuştur. Bu yolculuğu iki gün olarak hesaplasak; birinci hesaba göre, 29 Mart ikinci hesaba göre 29 Nisan 1936 günü Üstâd Kastamonu’dadır.
Hazret-i Üstâd’ın Kastamonu’ya vardığı sene, mübarek yaşları, sabit hesap olan Rumî ve Miladiye göre tam 59’dur. Fakat Kamerî, yani Hicri takvime göre olsa, 60’ı tamamlamış, 61’in içine girmiş bulunmaktadır.
Üstâd Bediüzzaman’ı Kastamonu’ya götüren muhafızlar, mahkemenin kararı gereğince onu, oranın emniyetine teslim ederler. Çünkü kararda, “Bir sene Kastamonu vilâyetinde polis gözetimi altında bulundurulacak” hükmü vardır. Kastamonu emniyeti deKas koca Bediüzzaman’ı alelade bir insanmış gibi teslim alarak, Kastamonu’nun Araba pazarı semtindeki çarşı polis karakoluna yerleştirdiler. Böylece Hazret-i Üstâd Bediüzzaman’ın -Yüzbin kere hâşâ onun şahsiyetine- alelâde, ayyaş veya -Hâşâ sümme hâşâ- canî bir insanmış gibi karakollarda, zamanın fasık polislerinin içerisinde bırakılmasına cevaz gösteren ve ona bunu reva gören, devrin hükûmet adamlarının tinet, anlayış ve karakterlerine bir ölçü olmak için kâfi bir mi’yardır.
Hazret-i Bediüzzaman böylece ilk üç ayını polis karakolunda geçirdikten sonra, yine Vâlinin ve emniyetin müsaadeleriyle, aynı karakolun karşısında ve aralarında ancak iki-üç metre kadar bir mesafe bulunan ahşap ve çok köhne bir evi -Kirasını kendisi ödemek üzere- kiralıyarak yerleşti. Burada onun her hareketi karakolca gözetleniyor ve kolaylıkla görülüyordu. Evinin karakola bakan odasının pencerelerine perde asılmasına müsaade edilmemişti. Pencereleri perdesizdi. Karakoldaki polisler istedikleri anda onu görebiliyorlardı. İşte Hazret-i Üstâd Bediüzzaman’ın Kastamonu’daki yürekler parçalayıcı hazin hayatının acı tablosu...
Evet, Hazret-i Üstâd Bediüzzaman Kastamonu’ya ilk geliş günlerinden
Eskişehir hapis faslı ve müddeti, Yukarda kısa ve muhtasar şekli ile geçtiği üzere sona erdi. Bu müddet ise onbir ay veya tam bir senedir. Her iki hesap da doğrudur denilebilir. Eğer onbir ay hapis devam etmişse, Hazret-i Üstâd 27 Mart 1936’da hapisten çıkmıştır. Yok eğer tam bir sene beklemişse, 27 Nisan 1936 da tahliye edilmiştir.
Hz. Üstâd hapisten çıkar çıkmaz, hemen mi Kastamonu’ya götürülmüş.. Yoksa bir kaç gün Eskişehir’de bekletildikten sonra mı götürülmüş, diye bir bilgi mevcud değildir. Lâkin biz Üstâd’ın hapisten çıkar çıkmaz Kastamonu’ya götürüldüğünü hesaplıyacağız. Çünkü aksini ispatlıyan herhangi bir delil mevcud değildir.
Buna göre, Üstâd’ın Kastamonu’ya götürülmesi, herhalde Eskişehir’den Ankara’ya kadar kara trenle.. Oradan da Kastamonu’ya başka vasıtalarla olmuştur. Bu yolculuğu iki gün olarak hesaplasak; birinci hesaba göre, 29 Mart ikinci hesaba göre 29 Nisan 1936 günü Üstâd Kastamonu’dadır.
Hazret-i Üstâd’ın Kastamonu’ya vardığı sene, mübarek yaşları, sabit hesap olan Rumî ve Miladiye göre tam 59’dur. Fakat Kamerî, yani Hicri takvime göre olsa, 60’ı tamamlamış, 61’in içine girmiş bulunmaktadır.
Üstâd Bediüzzaman’ı Kastamonu’ya götüren muhafızlar, mahkemenin kararı gereğince onu, oranın emniyetine teslim ederler. Çünkü kararda, “Bir sene Kastamonu vilâyetinde polis gözetimi altında bulundurulacak” hükmü vardır. Kastamonu emniyeti deKas koca Bediüzzaman’ı alelade bir insanmış gibi teslim alarak, Kastamonu’nun Araba pazarı semtindeki çarşı polis karakoluna yerleştirdiler. Böylece Hazret-i Üstâd Bediüzzaman’ın -Yüzbin kere hâşâ onun şahsiyetine- alelâde, ayyaş veya -Hâşâ sümme hâşâ- canî bir insanmış gibi karakollarda, zamanın fasık polislerinin içerisinde bırakılmasına cevaz gösteren ve ona bunu reva gören, devrin hükûmet adamlarının tinet, anlayış ve karakterlerine bir ölçü olmak için kâfi bir mi’yardır.
Hazret-i Bediüzzaman böylece ilk üç ayını polis karakolunda geçirdikten sonra, yine Vâlinin ve emniyetin müsaadeleriyle, aynı karakolun karşısında ve aralarında ancak iki-üç metre kadar bir mesafe bulunan ahşap ve çok köhne bir evi -Kirasını kendisi ödemek üzere- kiralıyarak yerleşti. Burada onun her hareketi karakolca gözetleniyor ve kolaylıkla görülüyordu. Evinin karakola bakan odasının pencerelerine perde asılmasına müsaade edilmemişti. Pencereleri perdesizdi. Karakoldaki polisler istedikleri anda onu görebiliyorlardı. İşte Hazret-i Üstâd Bediüzzaman’ın Kastamonu’daki yürekler parçalayıcı hazin hayatının acı tablosu...
Evet, Hazret-i Üstâd Bediüzzaman Kastamonu’ya ilk geliş günlerinden
Yükleniyor...