مَااَعْظَمَ كِبْرِيَاءَكَ

diye yaptığı nidasına karşılık; o küçücük hayvan dahi kendi hafî terennümatıyla

يَالَطِيفُ يَاكَرِيمُ يَارَزَّاقُ يَارَحِيمُ يَااَللّٰهُ سُبْحَانَكَ مَااَلْطَفَ اِحْسَانَكَ

deyip mukabele ediyor. İşte şu her iki zikrin ittihadında ve şu her iki tesbihin imtizacında Vâhid-i Ehad ve Samed’e karşı latif bir haşmet ve muhteşem bir letafet ve yüksek bir ubudiyet hasıl oluyor. (Celle celalühû ve amme nevalühû.)

***

اِعْلَمْ

İ’LEM: Ey kardeş bil ki, ulûm-u imaniyeden sonra, en ehemmiyetli ve en elzem şey, yalnız ve yalnız amel-i salihtir. Çünkü Kur’an-ı Hakîm, aleddevam

اَلَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ

diyor. Evet şu kısa ömür, onun için en ehemm olan şeye ancak kifayet edebilir. (Başka şeyler için sermayesi yoktur.)

Amma ecnebilerden alınan ulûm-u kevniye ise, zaruret için ve ihtiyacat için ve san’atlar için ve beşerin istirahatı için olanlardan gayrı, hepsi zararlıdır, muzırdır.

اَللّٰهُمَّ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اِرْحَمْ اُمَّةَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ

وَ نَوِّرْ قُلُوبَ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ عَلَيْه الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ

بِنُورِ اْلاِيمَانِ وَ الْقُرْآنِ وَ نَوِّرْ بُرْهَانَ الْقُرْآنِ وَ عَظِّمْ شَرِيعَةَ اْلاِسْلَامِ آمِينَ

***