Evet kat’iyen bil ki, rızık hususunda vesvese etmek ve Rezzak-ı Zülcelal’i ittiham etmek derecesinde haram helâl demeden her kapıya baş vurmak, belahetten başka birşey değildir.
NÜKTE
اِعْلَمْ
Ey kardeş bil ki: Şol musibetler ki, insan ve hayvanların masumları da giriftar olurlar. Caizdir ki, bu husus için insanın fehminin seziş ve kavrayışından daha dakik bir takım sebebleri olsun. Meselâ, meşiet-i İlahiye’nin düsturlarını havî olan şeriat-ı fıtriyesi teklif noktasında yalnız akla bakmıyor. Tâ ki, akıl olmadığı zaman, o şeriatın teklifi sâkıt olsun. Belki o teklif, kalbe ve hisse de nazar ediyor. Hattâ belki istidada dahi bakar. Öyle ise kalbiyle, hissiyle hattâ istidadıyla dahi şu şeriat-ı fıtriyeye muhalif hareket edip suç işleyenler cezalandırılırlar.
Evet görüyoruz ki, hayvanlar hiss-i nefiste tam ve kâmildirler. Ve çocuklar, hiss-i kalbde baliğ ve mükemmeldirler. Belki senin çocuğunun hissi, senin aklından daha mükemmel ve daha çok müteyakkızdır. Çünkü meselâ, sen bir yetimi zulmen tokatladığın zaman, senin aklın seni o zulümden menetmediği halde, fakat senin o zulmünü gören ve bakan çocuğunun hiss-i şefkati onu ağlatır. Eğer o çocuk senin yerinde olsaydı, onun o hiss-i şefkati, onu o zulümden vazgeçirirdi.
İşte madem ki bu iş böyledir; meselâ, bir çocuk hiss-i hevesi yolunda ve lehvini teskin için, o hassas olan hiss-i şefkatinin sesini duymayarak, biçare bir arıyı veya bir sineği parçalarsa, sonra şeriat-ı fıtriyenin kanunuyla düşüp kafası kırılsa, elbette müstehakkıdır.
Hem meselâ, dişi bir kaplan, kendi yavrusuna karşı şedid bir şefkati hissettiği ve kocasıyla beraber yavrularını himaye etme hissini duyduğu halde; sonra bu her iki his, onu biçare ceylanın yavrusunu parçalamaktan menetmeyerek, gidip o yavrucukları parçalasa, ve meselâ sonra gidip bir avcının kurşununa musab olsa, hakkı değil midir? Evet çünkü onun helal rızkı, hayvanatın ölmüş cenazeleridir, diri hayvanlar değil. İşte bundan dolayı bazı ahmaklar var ki; hayvanatı kendi kendine mâlik
Yükleniyor...