يَا رَبّ! غَرِيبَمْ، بِىكَسَمْ، ضَعِيفَمْ، نَاتُوَانَمْ، عَلِيلَمْ، عَاجِزَمْ، اِخْتِيَارَمْ.

بِىاِخْتِيْارَمْ، الْاَمَانْ گُويَمْ، عَفْو جُويَمْ، مَدَدْ خٰواهَمْ زِ دَرْگَاهَتْ اِلٰهِى!

بردن نورِ ايمان، فيضِ قرآن، لطفِ رحمٰن إمداديمه يتيشديلر. او بش قراڭلقلى غربتلرى، بش نورانى اُنسيت دائره‌لرينه چويرديلر. لسانم

﴿حَسْبُنَا اللّٰه وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ﴾

سويله‌دى. قلبم

﴿فَاِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِىَ اللّٰه لَا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ﴾

آيتنى اوقودى. عقلم دخى إضطرابندن و دهشتندن فرياد ايدن نفسمه خطابًا ديدى:

بيراق بيچاره فريادى، بلادن قيل توكّل. زيرا فرياد· بلا أندر خطا أندر

بلادر بيل.

بلا ويرنى بولدڭسه أگر· صفا أندر، وفا أندر، عطا أندر بلادر بيل.

مادام اويله، بيراق شكوايى شكر ايت، چون بلابل، دما كيفندن گولر هپ

گُل مُل.

گر بولمازسه‌ڭ، بتون دنيا جفا أندر، فنا أندر، هبا أندر بلادر بيل.

جهان طولو بلا باشڭده واركن، نه باغيررسڭ كوچوجك بر بلادن گل

توكّل قيل.

توكّل ايله بلا يوزنده گُول، تا او ده گولسون· او گولدكجه كوچولور،

ايدر تبدّل.

هم استادلرمدن مولانا جلال الدينڭ نفسنه ديديگى گبى ديدم:

﴿اُو گُفْتْ اَلَسْتُ و تُو گُفْتِى بَلٰى شُكْرِ بَلٰى چِيسْتْ كَشِيدَنْ بَلَا ٭﴾

﴿سِرِّ بَلَا چِيسْتْ كِه يَعْنِى مَنَمْ حَلْقَه زَنِ دَرْگَهِ فَقْرُ و فَنَا﴾

Yükleniyor...