ايشته حديثِ شريفده

﴿اَلدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ وَجَنَّةُ الْكَافِرِ﴾

مذكور حقيقته دخى إشارت ايدييور. يعنى: دنياده شو مؤمن، قسمًا قصوراتندن جزاسنى گورديگى ايچون دنيا اونڭ حقّنده بر دارِ جزادر. دنيا، اونلرڭ سعادتلى آخرتلرينه نسبةً بر زندان و جهنّمدر. و كافرلر مادام جهنّمدن چيقميه‌جقلر. حسناتلرينڭ مكافاتلرينى قسمًا دنياده گوردكلرى و بيوك سيّئاتلرى تأخير ايديلديگى جهتله، اونلرڭ آخرتنه نسبةً دنيا، جنّتلريدر. يوقسه مؤمن بو دنياده دخى كافردن معنًا و حقيقت نقطهِٔ نظرنده چوق زياده مسعوددر. عادتا مؤمنڭ ايمانى، مؤمنڭ روحنده بر جنّتِ معنويه حكمنه گچييور· كافرڭ كفرى، كافرڭ ماهيتنده معنوى بر جهنّمى آتشلنديرييور.

﴿سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ﴾

٭ ٭ ٭

Yükleniyor...