﴿وَ اَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا﴾
: بو
﴿اَمَّا﴾
أوّلكى
﴿اَمَّا﴾
گبى ماقبللرندهكى إجمالى تفصيل ايتمكله، تحقيق و تأكيدى إفاده ايدييور.
﴿اَلَّذِينَ كَفَرُوا﴾
نڭ
﴿اَلْكَافِرُونَ﴾
كلمهسنه ترجيحًا ذكر ايديلمهسى، اونلرڭ بو إنكارى، قلبلرنده رسوخ پيدا ايدن كفردن نشئت ايتديگنه و اونڭ ايچون اونلرى ينه كفره گوتورديگنه إشارتدر.
أوّلكى جملهدهكى
﴿يَعْلَمُونَ﴾
نڭ مطابقتى ايچون بوراده
﴿فَلَا يَعْلَمُونَ﴾
دينمهسى مناسب ايكن، اونڭ يرينه ذكر ايديلن
﴿فَيَقُولُونَ﴾
ايجاز و إختصار ايچون مقدّر اولان حاللردن كنايهدر. تقديرِ كلام: "كفرى اولان آدم، حقيقتى بيلمز، تردّده دوشر، إنكاره گيرر، إستفهام شكلنده إستحقار ايدر، حقير گورور." و كذا كنديلرى ضلالتده اولدقلرى گبى، آغزلريله خلقى ده ضلالته سوروكلدكلرينه إشارتدر.
﴿يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَ يَهْدِى بِهِ كَثِيرًا﴾
: بو جملهدن أوّلكى جملهده
﴿اَلَّذِينَ اٰمَنُوا﴾
مقدَّم اولديغنه نظرًا، بوراده اوڭا مناسب اولان
﴿يَهْدِى بِهِ﴾
نڭ تقديمى لازم ايكن،
﴿يُضِلُّ بِهِ﴾
تقديم ايديلمشدر. چونكه بو كلامدن مقصد، إنكار ايدنلرڭ إعتراضلرينى ردّ ايتمكدر. بوڭا بناءً
﴿يُضِلُّ بِهِ﴾
كسبِ أهمّيت ايتديگندن، تقديم حقّنى قزانمشدر.
س – ضلالت يرينه
﴿يُضِلُّ﴾
، هدايت يرينه
﴿يَهْدِى﴾
يعنى مصدردن فعله اولان عدولدن مقصد نهدر؟
ج – فعلِ مضارع تجدّد و إستمراره دلالت ايتديگندن· يگرمى اوچ سنه دوام ايدن نزولِ قرآنڭ پارچه پارچه تجدّدى نسبتنده، اونلرڭ ظلمتِ كفريهلرينه قات قات ظلمتلرڭ علاوهسنه سببيت ويرديگنه، مؤمنلرڭ ده نزولڭ تجدّدى نسبتنده نورِ ايمانلرينڭ درجه درجه يوكسلمسنه باعث اولديغنه إشارتدر. و كذا بو جمله
﴿مَاذَا اَرَادَ اللّٰهُ﴾
إلٰى آخره جملهسيله إشارت ايديلن إستفهامه جواب اولديغى ايچون، هر ايكى فرقهنڭ وضعيتلرينى بيان ايتمك ايجاب ايتمشدر. و بو ايجابه بناءً، مصدره ترجيحًا فعل ذكر ايديلمشدر. يعنى بر فرقهنڭ وضعيتى ضلالت، اوتهكيسنڭ ده هدايتدر.
: بو
﴿اَمَّا﴾
أوّلكى
﴿اَمَّا﴾
گبى ماقبللرندهكى إجمالى تفصيل ايتمكله، تحقيق و تأكيدى إفاده ايدييور.
﴿اَلَّذِينَ كَفَرُوا﴾
نڭ
﴿اَلْكَافِرُونَ﴾
كلمهسنه ترجيحًا ذكر ايديلمهسى، اونلرڭ بو إنكارى، قلبلرنده رسوخ پيدا ايدن كفردن نشئت ايتديگنه و اونڭ ايچون اونلرى ينه كفره گوتورديگنه إشارتدر.
أوّلكى جملهدهكى
﴿يَعْلَمُونَ﴾
نڭ مطابقتى ايچون بوراده
﴿فَلَا يَعْلَمُونَ﴾
دينمهسى مناسب ايكن، اونڭ يرينه ذكر ايديلن
﴿فَيَقُولُونَ﴾
ايجاز و إختصار ايچون مقدّر اولان حاللردن كنايهدر. تقديرِ كلام: "كفرى اولان آدم، حقيقتى بيلمز، تردّده دوشر، إنكاره گيرر، إستفهام شكلنده إستحقار ايدر، حقير گورور." و كذا كنديلرى ضلالتده اولدقلرى گبى، آغزلريله خلقى ده ضلالته سوروكلدكلرينه إشارتدر.
﴿يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَ يَهْدِى بِهِ كَثِيرًا﴾
: بو جملهدن أوّلكى جملهده
﴿اَلَّذِينَ اٰمَنُوا﴾
مقدَّم اولديغنه نظرًا، بوراده اوڭا مناسب اولان
﴿يَهْدِى بِهِ﴾
نڭ تقديمى لازم ايكن،
﴿يُضِلُّ بِهِ﴾
تقديم ايديلمشدر. چونكه بو كلامدن مقصد، إنكار ايدنلرڭ إعتراضلرينى ردّ ايتمكدر. بوڭا بناءً
﴿يُضِلُّ بِهِ﴾
كسبِ أهمّيت ايتديگندن، تقديم حقّنى قزانمشدر.
س – ضلالت يرينه
﴿يُضِلُّ﴾
، هدايت يرينه
﴿يَهْدِى﴾
يعنى مصدردن فعله اولان عدولدن مقصد نهدر؟
ج – فعلِ مضارع تجدّد و إستمراره دلالت ايتديگندن· يگرمى اوچ سنه دوام ايدن نزولِ قرآنڭ پارچه پارچه تجدّدى نسبتنده، اونلرڭ ظلمتِ كفريهلرينه قات قات ظلمتلرڭ علاوهسنه سببيت ويرديگنه، مؤمنلرڭ ده نزولڭ تجدّدى نسبتنده نورِ ايمانلرينڭ درجه درجه يوكسلمسنه باعث اولديغنه إشارتدر. و كذا بو جمله
﴿مَاذَا اَرَادَ اللّٰهُ﴾
إلٰى آخره جملهسيله إشارت ايديلن إستفهامه جواب اولديغى ايچون، هر ايكى فرقهنڭ وضعيتلرينى بيان ايتمك ايجاب ايتمشدر. و بو ايجابه بناءً، مصدره ترجيحًا فعل ذكر ايديلمشدر. يعنى بر فرقهنڭ وضعيتى ضلالت، اوتهكيسنڭ ده هدايتدر.
Yükleniyor...