ايكنجى مبحثڭ خاتمه‌سنده،
زكاتڭ أهمّيتنى و بر ركنِ إسلامى اولديغنڭ حكمتنى گوزل بر صورتده بيان ايتمكله برابر· حقيقتلى بر رؤياده گوزل بر حقيقت بيان ايديلييور.
شو رساله‌نڭ خاتمه‌سنده،
﴿اَيُحِبُّ اَحَدُكُمْ اَنْ يَاْكُلَ لَحْمَ اَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ﴾
آيتى آلتى درجه ذمّى ذمّ ايتمكله، آلتى وجهله غيبتدن زجر ايتديگنى و معجزانه و خارقه بر إعجاز ايله، غيبتى هم عقلاً، هم قلبًا، هم إنسانيةً، هم وجدانًا، هم فطرةً، هم ملّيةً مذموم و مردود و چركين و مضر اولديغنى غايت قطعى بر صورتده، قرآنڭ إعجازينه ياقيشه‌جق بر طرزده بيان ايدييور. و غيبت، آلچاقلرڭ سلاحى اولديغى جهتله، عزّتِ نفس صاحبى بو پيس سلاحه تنزّل ايدوب إستعمال ايتمديگنه دائر دينيلمشدر:
﴿اُكَبِّرُ نَفْسِى عَنْ جَزَاءٍ بِغِيْبَةٍ ٭ فَكُلُّ اِغْتِيَابٍ جَهْدُ مَنْ لَا لَهُ جَهْدٌ﴾
يگرمى اوچنجى مكتوب
بو مكتوبڭ بر قاچ مبحثى وار. اوته‌كى مبحثلره بدل لطيف و معنيدار بر تك مبحث عينًا يازيلدى. شويله كه:
اَحْسَنُ القَصَصْ اولان قصّهِٔ يوسفڭ (عس) خاتمه‌سنى خبر ويرن
﴿تَوَفَّنِى مُسْلِمًا وَ اَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِينَ﴾
آيتنڭ علوى و لطيف و مژده‌لى و إعجازكارانه بر نكته‌سى شودر كه: سائر فرحلى، سعادتلى قصّه‌لرڭ آخرنده‌كى زوال و فراق خبرينڭ آجيلرى و ألمى· قصّه‌دن آلينان خيالى لذّتى آجيلاشديرييور، قيرييور. باخصوص كمالِ فرح و سعادت ايچنده بولونديغنى إخبار ايتديگى هنگامده موتنى، فراقنى خبر ويرمك داها ألمليدر. ديڭله‌ينلره "أيواه" ديديرتير. حالبوكه شو آيت، قصّهِٔ يوسفيه‌نڭ أڭ پارلاق قسمى كه: عزيزِ مصر اولماسى، پدر و والده‌سيله گوروشمه‌سى و قارداشلريله سَويشوب طانيشمه‌سى اولان دنياجه أڭ سعادتلى و فرحلى بر هنگامده، حضرتِ يوسفڭ (عس) موتنى شويله بر صورتده خبر ويرييور و دييور كه: "شو فرحلى و سعادتلى وضعيتدن داها سعادتلى، داها پارلاق بر وضعيته مظهر اولمق ايچون، حضرتِ يوسف عليه السلام، جنابِ حقدن وفاتنى ايستدى و وفات ايتدى، او سعادته مظهر اولدى. ديمك او دنيوى، لذّتلى سعادتدن داها جاذبه‌دار بر سعادت و داها فرحلى بر وضعيت قبرڭ آرقه‌سنده واردر كه· حضرتِ يوسف عليه السلام گبى حقيقتبين بر ذات، او غايت لذّتلى بر وضعيت ايچنده، غايت آجى اولان موتى ايستدى، تا اوته‌كى سعادته مظهر اولسون." ايشته قرآنِ حكيمڭ شو بلاغتنه حيران اول، باق كه، قصّهِٔ يوسفڭ (عس) خاتمه‌سنى نه صورتله خبر ويردى. او خبرى ديڭله‌ينلره ألم و أسف دگل· بلكه بر مژده، بر سُرور علاوه ايدييور. هم إرشاد ايدييور كه: قبرڭ آرقه‌سى ايچون چاليشڭز! حقيقى سعادت و لذّت اونده‌در.
زكاتڭ أهمّيتنى و بر ركنِ إسلامى اولديغنڭ حكمتنى گوزل بر صورتده بيان ايتمكله برابر· حقيقتلى بر رؤياده گوزل بر حقيقت بيان ايديلييور.
شو رساله‌نڭ خاتمه‌سنده،
﴿اَيُحِبُّ اَحَدُكُمْ اَنْ يَاْكُلَ لَحْمَ اَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ﴾
آيتى آلتى درجه ذمّى ذمّ ايتمكله، آلتى وجهله غيبتدن زجر ايتديگنى و معجزانه و خارقه بر إعجاز ايله، غيبتى هم عقلاً، هم قلبًا، هم إنسانيةً، هم وجدانًا، هم فطرةً، هم ملّيةً مذموم و مردود و چركين و مضر اولديغنى غايت قطعى بر صورتده، قرآنڭ إعجازينه ياقيشه‌جق بر طرزده بيان ايدييور. و غيبت، آلچاقلرڭ سلاحى اولديغى جهتله، عزّتِ نفس صاحبى بو پيس سلاحه تنزّل ايدوب إستعمال ايتمديگنه دائر دينيلمشدر:
﴿اُكَبِّرُ نَفْسِى عَنْ جَزَاءٍ بِغِيْبَةٍ ٭ فَكُلُّ اِغْتِيَابٍ جَهْدُ مَنْ لَا لَهُ جَهْدٌ﴾
يگرمى اوچنجى مكتوب
بو مكتوبڭ بر قاچ مبحثى وار. اوته‌كى مبحثلره بدل لطيف و معنيدار بر تك مبحث عينًا يازيلدى. شويله كه:
اَحْسَنُ القَصَصْ اولان قصّهِٔ يوسفڭ (عس) خاتمه‌سنى خبر ويرن
﴿تَوَفَّنِى مُسْلِمًا وَ اَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِينَ﴾
آيتنڭ علوى و لطيف و مژده‌لى و إعجازكارانه بر نكته‌سى شودر كه: سائر فرحلى، سعادتلى قصّه‌لرڭ آخرنده‌كى زوال و فراق خبرينڭ آجيلرى و ألمى· قصّه‌دن آلينان خيالى لذّتى آجيلاشديرييور، قيرييور. باخصوص كمالِ فرح و سعادت ايچنده بولونديغنى إخبار ايتديگى هنگامده موتنى، فراقنى خبر ويرمك داها ألمليدر. ديڭله‌ينلره "أيواه" ديديرتير. حالبوكه شو آيت، قصّهِٔ يوسفيه‌نڭ أڭ پارلاق قسمى كه: عزيزِ مصر اولماسى، پدر و والده‌سيله گوروشمه‌سى و قارداشلريله سَويشوب طانيشمه‌سى اولان دنياجه أڭ سعادتلى و فرحلى بر هنگامده، حضرتِ يوسفڭ (عس) موتنى شويله بر صورتده خبر ويرييور و دييور كه: "شو فرحلى و سعادتلى وضعيتدن داها سعادتلى، داها پارلاق بر وضعيته مظهر اولمق ايچون، حضرتِ يوسف عليه السلام، جنابِ حقدن وفاتنى ايستدى و وفات ايتدى، او سعادته مظهر اولدى. ديمك او دنيوى، لذّتلى سعادتدن داها جاذبه‌دار بر سعادت و داها فرحلى بر وضعيت قبرڭ آرقه‌سنده واردر كه· حضرتِ يوسف عليه السلام گبى حقيقتبين بر ذات، او غايت لذّتلى بر وضعيت ايچنده، غايت آجى اولان موتى ايستدى، تا اوته‌كى سعادته مظهر اولسون." ايشته قرآنِ حكيمڭ شو بلاغتنه حيران اول، باق كه، قصّهِٔ يوسفڭ (عس) خاتمه‌سنى نه صورتله خبر ويردى. او خبرى ديڭله‌ينلره ألم و أسف دگل· بلكه بر مژده، بر سُرور علاوه ايدييور. هم إرشاد ايدييور كه: قبرڭ آرقه‌سى ايچون چاليشڭز! حقيقى سعادت و لذّت اونده‌در.
Yükleniyor...