doğru gider, gâh ileri gidiyormuş. Herkes hiç olmazsa bir parmağımı tabuta değdireyim diye var gücüyle uğraşmaktaymış. Tabut adeta kendi kendine hareket ediyor gibi o tarafa, bu tarafa dalgalanıp gidiyormuş. Tekbir sadaları, ilahiler, zikirler, cezbe ile cuş u huruşlar birbirlerine katılıyormuş.

O izdihamda sıkışan ve bağıranların hesabı da yokmuş. Kol saatini ayakkabısını, külâhını düşürüp kaybedenler de yüzlerce...

Bir buçuk-iki saat kadar mübarek tabut parmaklar üzerinde dolaştıktan sonra, askeriyenin de yardımıyla zor-bela Dergâh’a nihayet ulaştı. Ve öğleden sonra saat 14 sıralarında mübarek kabrine -Fakat hariciler tipi vahşi canavarlar tarafından rahatsız edildiği muvakkat kabrine- indirildi. Âlem-i İslâmın bir çok memleketlerinde leyle-i kadir gecesi olan o günde Dergâh-ı ıbrahim Halilullah’daki mübarek muvakkat menzilinde Rabbisine teslim edildi.