O dehşetli belâdan birisi: Hıristiyan dinini mağlub eden ve anarşiliği yetiştiren şimalde çıkan dehşetli dinsizlik cereyanı, bu vatanı manevi istilâsına karşı, Risale-i Nur Sedd-i Zülkarneyn gibi bir sedd-i Kur’ânî vazifesini görebilir... Ve Âlem-i İslâm’ın, bu mübarek vatanın ahalisine karşı pek şiddetli i’tiraz ve ittihamlarını izale etmek için matbûat lisanıyla kouşmak lâzım gelmiş diye kalbime ihtar edildi.
Ben dünyanın halini bilmiyorum, fakat Avrupa’da istilâkârane hükmeden ve edyan-ı semaviyeye dayanmayan dehşetli cereyanın istilâsına karşı, Risale-i Nur’un hakiatları bir kal’a olduğu gibi; Âlem-i İslâm’ın ve Asya kıt’asının hal-i hazırdaki i’tiraz ve ittihamını izale ve eskideki muhabbet ve uhuvvetini iade etmeye bir mu’cize-i Kur’âniyedir. Bu memleketin vatanperver siyasileri çabuk aklını başına alıp, Risale-i Nur’u tab’ ederek, resmi neşretmeleri lâzımdır ki, bu iki belâya karşı siper olsun.
Acaba bu yirmi sene zarfında ıman-ı tahkikiyi pek kuvvetli bir surette bu vatanda neşreden Risale-i Nur olmasaydı, bu dehşetli asırda acib inkilâb ve infilâklarda bu mübarek vatan Kur’ânını ve imanını dehşetli sadmelerden tam muhafaza edebilir miydi? Her ne ise...”
{Elyazma Emirdağ-1 aslı, s: 157.}
Hazret-i Üstâd’ın beyanındaki o arzu, o sıra sadece evvela Asa-yı Musa’yı tab’ ve serbestçe neşir idi. Aynı zamanda ehl-i siyasetten Nurları resmen tab’ ettirip neşrettirmek de istiyordu. “Matbuat âlemiyle konuşmak...” ifadesi sadece bu manayı ifade etmekte idi. Ancak o sıra matbaa işi mümkin olmayacak, siyasilerin akılları ise, başka yerde ve başka sahada olduğu için, Cenab-ı Hak teksir makinelerini imdada gönderecekti. Risale-i Nur böylece matbuat âlemiyle bir nevi yarı nisbetinde tezahüre başlamış oluyordu.
Hazret-i Üstâd’ın 1945’lerde yazmış olduğu mektubundaki bu açık ve kesin ve belli ifade ve muradı, sadece Risale-i Nur neşri iken; bilâhare bazı zatlar, Risale-i Nur camiası adına bir gazetenin çıkarılmasına ve siyasete karışılmasına fetva şeklinde göstermeye yeltendiler. Lâkin bu çok hatalı görüşün, hem zaman ve hem de zemin zararlarını ortaya koydu ve gösterdi.
Ben dünyanın halini bilmiyorum, fakat Avrupa’da istilâkârane hükmeden ve edyan-ı semaviyeye dayanmayan dehşetli cereyanın istilâsına karşı, Risale-i Nur’un hakiatları bir kal’a olduğu gibi; Âlem-i İslâm’ın ve Asya kıt’asının hal-i hazırdaki i’tiraz ve ittihamını izale ve eskideki muhabbet ve uhuvvetini iade etmeye bir mu’cize-i Kur’âniyedir. Bu memleketin vatanperver siyasileri çabuk aklını başına alıp, Risale-i Nur’u tab’ ederek, resmi neşretmeleri lâzımdır ki, bu iki belâya karşı siper olsun.
Acaba bu yirmi sene zarfında ıman-ı tahkikiyi pek kuvvetli bir surette bu vatanda neşreden Risale-i Nur olmasaydı, bu dehşetli asırda acib inkilâb ve infilâklarda bu mübarek vatan Kur’ânını ve imanını dehşetli sadmelerden tam muhafaza edebilir miydi? Her ne ise...”
{Elyazma Emirdağ-1 aslı, s: 157.}
Hazret-i Üstâd’ın beyanındaki o arzu, o sıra sadece evvela Asa-yı Musa’yı tab’ ve serbestçe neşir idi. Aynı zamanda ehl-i siyasetten Nurları resmen tab’ ettirip neşrettirmek de istiyordu. “Matbuat âlemiyle konuşmak...” ifadesi sadece bu manayı ifade etmekte idi. Ancak o sıra matbaa işi mümkin olmayacak, siyasilerin akılları ise, başka yerde ve başka sahada olduğu için, Cenab-ı Hak teksir makinelerini imdada gönderecekti. Risale-i Nur böylece matbuat âlemiyle bir nevi yarı nisbetinde tezahüre başlamış oluyordu.
Hazret-i Üstâd’ın 1945’lerde yazmış olduğu mektubundaki bu açık ve kesin ve belli ifade ve muradı, sadece Risale-i Nur neşri iken; bilâhare bazı zatlar, Risale-i Nur camiası adına bir gazetenin çıkarılmasına ve siyasete karışılmasına fetva şeklinde göstermeye yeltendiler. Lâkin bu çok hatalı görüşün, hem zaman ve hem de zemin zararlarını ortaya koydu ve gösterdi.
Yükleniyor...