Mahrem Bir Haşiye
Bana karşı su-i kasd resmen tahakkuk ediyor. Buranın kaymakamı
“..."
{O kaymakam, herhalde 1945-1946 yılları arası Dahiliye Vekili’nin hususi adamı olarak Emirdağı’na gönderilen Gaziantepli Abdülkadir Uraz’dır. A.B.}
namında aleyhimde gizli dolabı. Niğdeli o malûm zabitle ve ızmirli bir çavuşla çeviriyor. En hassas damarlarıma dokunduracak tarzlarda beni sıkıyorlar. Hatta resmen demiş: “Belediyece bir adam tayin edeceğiz... Yalnız o gidecek, zaruri hizmetini görecek. Başkası gitse, onu hapse atacağız. On vecihle kanunsuz, divanece telefonla konuşmuş.
Bunun hükmü ve tahakkümü altında benim için yaşamak pek çok ağırdır. Fakat işittim; Onbeş güne kadar başka bir vazifeye gidecek... Kaç ay kalacak bilemiyorum. Eğer tekrar o buraya gelse, benim için dayanmak müşkildir. Siz yine Denizli mahkemesini ve Ankara temyiz mahkemesini ve ehl-i vukufu vasıta yapıp, beni hastalık vesilesiyle başka bir yere naklime çalışınız.
O bedbaht demiş: “Öyle bir adamı ecnebiler arıyor ki karıştırsın.”
Ben de derim: Hey divane! Eğer Risale-i Nur olmasaydı, İran’dan evvel Bu memleket bolşevikliğe, belki anarşiliğe mecbur edilecekti. Hem bu vatan ve milleti bundan sonra Risale-i Nur tehlikelerden muhafazasına çalışacak...”
{Emirdağ-1 mektuplar dosyası Sıra No: 3 ve Emirdağ-1 El Yazma aslı, s: 96.}
Bir Fasıl
Bediüzzaman Hazretleri’nin Asayiş Koruculuğu
Hazret-i Üstâd’ın şahsına ve zatına karşı her yerde olduğu gibi, şu Emirdağ’da da uygulanan mezkûr bedmuameleler ve bedbahtça su-i kastlar ve gayr-i insanî kanunsuz ve vahşice uygulamaların tümü üç neticeyi istihdaf ediyordu:
Bunlardan birisi: Ne yapıp yapıp; gizli zehirler vermek, hatta arkasından pusuya yatırılmış adamların elleriyle kurşun attırmak gibi hareketlerle; Onun vücudunu bir bellisizlik kamuflesi içerisinde yok etmek... ve meydanı boş bulup Müslüman halkı bolşevikliğe doğru götürmek...
İkincisi: Müslüman halkın Bediüzzaman’a karşı hüsn-ü teveccühünü bozmak ve kırmak... Bu da, ya korkutmak ve ürkütmek ile ... Yahut da aleyhinde şenî’ iftiralar düzmek ile...
Bu iki netice olmayınca, tek bir şey kalıyordu ki, o da Bediüzzaman
Bana karşı su-i kasd resmen tahakkuk ediyor. Buranın kaymakamı
“..."
{O kaymakam, herhalde 1945-1946 yılları arası Dahiliye Vekili’nin hususi adamı olarak Emirdağı’na gönderilen Gaziantepli Abdülkadir Uraz’dır. A.B.}
namında aleyhimde gizli dolabı. Niğdeli o malûm zabitle ve ızmirli bir çavuşla çeviriyor. En hassas damarlarıma dokunduracak tarzlarda beni sıkıyorlar. Hatta resmen demiş: “Belediyece bir adam tayin edeceğiz... Yalnız o gidecek, zaruri hizmetini görecek. Başkası gitse, onu hapse atacağız. On vecihle kanunsuz, divanece telefonla konuşmuş.
Bunun hükmü ve tahakkümü altında benim için yaşamak pek çok ağırdır. Fakat işittim; Onbeş güne kadar başka bir vazifeye gidecek... Kaç ay kalacak bilemiyorum. Eğer tekrar o buraya gelse, benim için dayanmak müşkildir. Siz yine Denizli mahkemesini ve Ankara temyiz mahkemesini ve ehl-i vukufu vasıta yapıp, beni hastalık vesilesiyle başka bir yere naklime çalışınız.
O bedbaht demiş: “Öyle bir adamı ecnebiler arıyor ki karıştırsın.”
Ben de derim: Hey divane! Eğer Risale-i Nur olmasaydı, İran’dan evvel Bu memleket bolşevikliğe, belki anarşiliğe mecbur edilecekti. Hem bu vatan ve milleti bundan sonra Risale-i Nur tehlikelerden muhafazasına çalışacak...”
{Emirdağ-1 mektuplar dosyası Sıra No: 3 ve Emirdağ-1 El Yazma aslı, s: 96.}
Bir Fasıl
Bediüzzaman Hazretleri’nin Asayiş Koruculuğu
Hazret-i Üstâd’ın şahsına ve zatına karşı her yerde olduğu gibi, şu Emirdağ’da da uygulanan mezkûr bedmuameleler ve bedbahtça su-i kastlar ve gayr-i insanî kanunsuz ve vahşice uygulamaların tümü üç neticeyi istihdaf ediyordu:
Bunlardan birisi: Ne yapıp yapıp; gizli zehirler vermek, hatta arkasından pusuya yatırılmış adamların elleriyle kurşun attırmak gibi hareketlerle; Onun vücudunu bir bellisizlik kamuflesi içerisinde yok etmek... ve meydanı boş bulup Müslüman halkı bolşevikliğe doğru götürmek...
İkincisi: Müslüman halkın Bediüzzaman’a karşı hüsn-ü teveccühünü bozmak ve kırmak... Bu da, ya korkutmak ve ürkütmek ile ... Yahut da aleyhinde şenî’ iftiralar düzmek ile...
Bu iki netice olmayınca, tek bir şey kalıyordu ki, o da Bediüzzaman
Yükleniyor...