يَا فَعَّالاً لِمَا يُرِيدُ اَسْ َلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي َمَلَاÏ اَرْكَانَ

َ عَرْشِكَ وَ اَسْ َلُكَ بِقُدْرَتِكَ الَّتِي قَدَرْةَ بِهَا عَلَي

جَمِيعِ خَلْقِكَ وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ

لَا اِلٰهَ اِلَّا اَنْتَ يَا مُغِيثُ اَغِثْنَا وَاغْفِرْ جَمِيعَ ذُنُوبِي

وَ سَقَطَاةِ لِسَانِي فِي جَمِيعِ عُمْرِي بِرَحْمَتِكَ

يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ آمِينَ آمِينَ آمِينَ وَ الْحَمدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

Ey şu istiğfarları, evvelâ bir defa kendi nefsi için okuyan zat! Bir ikinci defa da, fîsebilillah benim için oku! Zira ben, kabrimde sâkin dururken, sükût etmiş olan lisanım, senin lisanınla istiareten, kitabımın diliyle konuşuyor. Sen de, hasbeten lillah benim namıma da bir konuşuver, ne olur?!.