BEŞİNCİSİ: Umum heca harfleri içinden alınmış olan bu yarılar, harflerin tabiatları olan “Mehmûse

{ Mukatta’larda kullanılmış ondört harflerin tekrarlanış vaziyeti:



Harf

Tekrarlanışı

Elif

13

He

7

Re

6

Sin

5

Sad

3



4

Ayn

2

Kaf

2

Kef

1

Lam

13

Mim

17

Nun

1

He

2

Ye

2

Toplam

78

}


, Mechûre, Şedide, Rıhve, Musta’liye, Munhafıda, Münfetiha” ve saire gibi bütün çiftli cinslerini yarılayarak almış, tekli harflerden ise, “Kalkala” gibi az ağır olanlarından, “zillaka” gibi çok hafif olanlarından almıştır.

ALTINCISI: Mukatta’lara alınmış olan bu nısıf harfler, tabiatlerı itibariyle en latif seciyeli olanlarıdır.

YEDİNCİSİ: Kur’an-ı Hakîmin şu mukattalarda yaptığı taksimatta ihtiyar eylemiş olduğu yol, 504 (beşyüzdört)

{ TABAYİ-İ HURÛF MEVZU’U

Evvela: Harflerin tabiatları, sıfatları veya –ta’bir caizse– karakterleri hakkında, yani: harfler’in ne kadar çeşit ve sıfat ve tabiâtları olduğu hakkında, tam ve net bir görüş ittifakı bulunmamakla beraber, mevcud olan bu sıfatlar ise, birbirlerinin hududları dahiline girebilmektedirler.

Bu mevzu’da, Kadî Beydavî tefsirini şerheden El-Konevî C:1, Sh:152 de, şöyle demektedir. [Harflerin sıfatı iç içiçe olup, mütebayin değillerdir. (Yani birbirinden farklı ve seçkin değillerdir.) Bir aynı harfte bir çok sıfatların ictima’ ettiği oluyor. Buna göre, harflerin tabiat ve sıfatlarının taksimi itibarî bir iştir. İlh..]

İşte, buna göre; harflerin sıfatları, kimilere göre Kırkdört’e (44), hatta daha fazlasına çıkabilmektedir. Lâkin bu harf sıfatlarının umumca meşhur olmuş olanı: “Zatî sıfat 16, }



Yükleniyor...